قسمت_پایانی ذکر توسل ویژۀ شهادت امام هادی علیه السلام به نفسِ حاج حسن خلج

چشمهایت فرات دلتنگی

اشکهایت تلاطم غم هاست

حال و روز دلِ شکستۀ تو

از نگاهِ غریب تو پیداست

*بیشتر عمرشُ تو یه پادگان ... بیشتر عمرشو محصور تو خونه .. حق این و نداشت یه دوست یه رفیق بیاد کنارش بشینه، یه دوکلمه حرف بزنه ...* آقای من؛

ای غریبِ مدینه دوم

مردِ خلوت نشین سامرا

التماسِ همیشه باران

حضرتِ عشق التماس دعا

*یعنی میشه آقا شما مارو دعا کنی ، دستتو بلند کنی ، آقا من بی ادبی میکنما پیش خودم بگم چه خواهشی دارم، همین و از خدا برام بخواید، به خدا عرض کن امام هادی، (خاک به دهان من که من دارم به شما میگم) به خداعرض کن خدایا اینا غرق حسین بشن .. لحظه ای از حسین جدا نشن .. بی حسین نفس نکشن ..

چی شد، چرا اسم امام حسین میاد...*

"حسین جانم .. حسین جانم ..

حسین جانم جانم جانم  ....

« وَما اَهلی اَسمائَکُم .. چقد شیرینه نام شما .. »

آه ؛ آقا تو خوب می دانی

که دلِ بیقرار یعنی چه ..

*نمیدونم بین شماها هست کسی کربلا نرفته باشه،هست واقعا؟ هرکی کربلا نرفته دستشو بگیره بالا!! نمیدونم واقعاً بگم خوش بحالتون ، یابگم آخ بمیرم براتون ، ولی بمیرم براتون که کربلارو ندیدین ...*

امشب بیاکربلای هممون وامضا کن...

پشت دروازه های شهر ستم

آن همه انتظار یعنی چه

چه به روز دل تو آوردند

رمقِ ناله در صدایت نیست ...