زبانحال حضرت زینب(س) با مادرش

بـــه هـجـده ساله بانوئی به ناله

دعــا مــی کـرد طفلی چهار ســاله

 

الـهـی مادرم زهرا جوان است

  چرا پس قامتش از غم کمان اســت

 

الــهـی ای امـیـد نـــــا امـیـدان

تـــرحــم کـن به ما از راه احــسان

 

چـــرا از زنــدگانی سیر گشته

چــــرا در نــوجـــوانی پیر گــشته

 

چـــرا آه و فـغـانش کــار باشد

   چــــرا شـب تـــا سحر بیدار بــاشد

 

نمی دانم برای چــیست یا رب

 کــه صورت می کند پنهان زیــنب

 

چرا یک دست بـر پهلو گرفته

چـــرا از کـــودکــانش رو گـــرفته

 

نـمـی دانـم چـه رخ داده خدایا

که می گیرد به پهلو دست خود را

 

اگـر ســر آمـده عـمرش خدایا

ز عـــمر مـــــا بــه عـمر او بیفزا