مدح خوانی و توسل زیبا _ ویژۀ ولادت حضرت زینب سلام الله علیها _ کربلایی حسین طاهری

آب زنید راه را آب حیات آمده
کوثر کوثر نبی ، علی صفات آمده
علیمه و فهیمۀ فاطمیات آمده

قمر به سجده رفته چون بدر جمیله می رسد
دیدۀ جهل کور شد زآنکه عقیله می رسد

جاه و جلال مصطفی،مکنتُ و مال فاطمه
چشمۀ نوش مرتضی، آبِ زلال فاطمه
بزرگ - خواهر حسن ، شهپرِ بال فاطمه

زنی به جز تو عشق را مرد سفر نمی شود
بی همگان بسر شود، بی تو بسر نمی شود

دامن پاک وحی جز وحی گهر نیاورد
نیّرۀ نبی به جز شمس وقمر نیاورد
مادر دهر می سزد دگر پسر نیاورد

چه دختری که با دو صد شیر پسر برابر است
نبین که زینب است او،که خود علی دیگر است

چه زینبی که عرش را سریر خویش می کند
چه زینبی که صبر را اسیر خویش می کند
چه زینبی حسین را امیر خویش می کند

حسین زنده در دلِ جوش و خروشِ زینب است
علم زمین نمی خورد، علم به دوش زینب است

حب علی است در دلش خلیل اگر خلیل شد
مریم اگر عفیفه شد،به فاطمه دخیل شد
بزرگ شد هر که در این بیت شرف ذلیل شد

در این سرا هزارها فضه جلیله می شود
ولی میان این حرم یکی "عقیله" می شود

عقل به زانو آمد از درایتی که داشته
لال شده زبان از آن فصاحتی که داشته
خجل شده عبادت از عبادتی که داشته

عجب به بردباری و صبرِ دلِ شکسته اش
نمازها فدای آن نافله ی نشسته اش

تو زینبی،کریمه ای و من شدم گدای تو
شیعه فدای پرچم گنبد باصفای تو
مدافع حرم که شد دور حرم فدای تو

ذکر یل ام بنین به زیر لب گرفت و رفت
تاج شهادت از دمشق و از حلب گرفت و رفت

آه که در مدینه یک مدافع حرم نبود
دری که باب وحی شد چه شد که محترم نبود
فشار در، ضرب لگد، سزای مادرم نبود

آتش و دود از در خانه زبانه زد ولی
به غیر صبر این میان نداشت چاره ای علی

این ندا از عرش بالا می رود
دختر آمد حیف مادر می رود ...

شاعر : امیرعظیمی