مدح و توسل ویژۀ ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها _ استاد حاج منصور ارضی

عالم نبود فاطمه اما حضور داشت

قبل از شروع خلقت دنیا حضور داشت

در آن زمان که ظرف مکان و زمان نبود

روح بزرگ حضرت زهرا حضور داشت

تا او نمی نشست پیمبر نمی نشست

در مجلسی که ام ابیها حضور داشت

مولا به زیر سایۀ زهرا حضور داشت

زهرا به زیر سایۀ مولا حضور داشت

وقت نماز عرش می آمد به دیدنش

حتی خدا برایِ تماشا حضور داشت

زن بودنش دلیل نجنگیدنش نشد

در پشت جبهه فاطمه حتی حضور داشت

با این همه حضور ولی جلوه گر نبود

زهرا حجاب داشت هر جا حضور داشت

بینِ زنانِ هر دو جهان بهترین زن است

سر رشتۀ امور به دست همین زن است

زهرا حقیقتیست که چون روز روشن است

کتمان پذیر نیست دلیل مبرهن است

باید خدا مدیحه سرایش شود

فقط در وصف او زبان همه لال و الکن است

با شادی اش رسولِ خدا شاد می شود

چون گفته است شادیِ او شادیِ من است

سرچشمۀ عفافِ زنانِ عفیفه اوست

مریم به لطف فاطمه پاکدامن است

بالاست جایگاه زنان در نگاه دین

تاج سر ائمۀ اطهار یک زن است

ریحانه است اگرچه ولی در دفاعِ حق

چون ذوالفقار سخت تر از کوه آهن است

شرط رضای او و خدا و پیمبرش

سربازیِ ولی و در این راه بودن است

باید شبیه فاطمه از حق دفاع کرد

با هر کسی که نیست در این خط وداع کرد

شأنش بلندمرتبه از مقامها و نام ها

نامش زبانزد همه در بین نامها

واژه برای گفتن از فاطمه کم است

مدحش چگونه وصف شود در کلام ها

از جانب خدا و تمام ملائکه

هر صبح میرسد به حضورش سلام ها

از فرط رفت و آمد جمع فرشته ها

اطراف بیت فاطمه هست ازدحام ها

گرچه ائمه حجت حق بر خلائق اند او حجتِ خداست

برایِ امام ها دار الشفاست

پس پدرش با وجود او

بی احتیاج می شود از التیام ها

بوسه به دست فاطمه فخر محمد است

مامور بوده است به این احترام ها

قبل از همه به یاری مولا بلند شد

زهراست ابتدای تمام قیام ها

روز قیام منتقمش هیچ دور نیست

بر پا شده مقدمۀ انتقام ها

تا روز شادیه همه چیزی نمانده است

تا انتقام فاطمه چیزی نمانده است

نشناختند فاطمه را در زمانه اش

او را فقط شناخت خدای یگانه اش

عالم اگر به بحر تفکر فرو رود

فهمی نمی رسد به یَم بی کرانه اش

قدیسه بود و خادمه و خانه دارِ وحی

بیت المقدس است به والله خانه اش

زهرا رسالت پدرش را به دوش داشت

پس می کشید بار علی را به شانه اش

مانند کوه پشت علی ایستاده بود

خوش بود مرتضی به همین پشتوانه اش

وقف علی شد و به خودش هم بها نداد

در طول زندگیِ بدون بهانه اش

مهریه اش شفاعت ما در قیامت است

جانم فدای مرحمت مادرانه اش

دل در هوای او سوی معصومه پر کشید

زیرا که گفته اند قم است آشیانه اش

گلچین به یاس باغ نبوت هجوم برد

ساقه شکست و سوخت در آتش جوانه اش

کشتی شکست خورده و پهلو گرفته است

در خانه ام ز همسر خود رو گرفته است