نمایش جزئیات
مدح خوانی زیبا ویژۀ میلاد حضرت امیرالمومنین علی ابن ابیطالب علیه السلام_ حاج محمود کریمی
خدا میخواست چَشمِ او فقط عینالیقین باشد خدا میخواست دستِ او فقط حَبلُالمَتین باشد
خدا میخواست تیغِ او میانِ کُفر و دین باشد خدا میخواست نامِ او به نامِ خود قَرین باشد
خدا خود را که مومن خواند ،منظورش همین باشد که میخواهد علی تنها امیرالمؤمنین باشد
خدا تصویری از خود را زمانی که به قاب انداخت خدا را شُکر ما را هم به پایِ بوتراب انداخت
صبا خاکِ وجودِ ما به آن عالیجناب انداخت رُطبهای نجف وقتی دهانها را به آب انداخت
ضریح غرقِ انگورش مرا شَطِ شراب انداخت
صُراحی میکشم وقتی شرابش اینچنین باشد دلم مست است تا ساقی امیرالمومنین باشد
خدا وقتی بهشتی رویِ دامانِ نجف دارد بهشت از دور رویایِ بیابانِ نجف دارد
چه غم دارد کسی که خُردهای نانِ نجف دارد که زهرا هم دو چشمش را به ایوانِ نجف دارد چه کم دارد خدا وقتی که سلطانِ نجف دارد
خدا را میتوان دیدن اگر آئینه این باشد خدا را شُکر مولایم امیرالمومنین باشد
به حیرت کعبه میبیند شکوهی آسمانی را ظهورِ نقطهی بسماللهِ سَبْعُالْمَثانِى را
نبی میبوسدش از لب همین جامِ دهانی را به میدان میرود بیند زمین خانه تکانی را به تیغ آبدارُ او به هر سو سر پَرانی را
همیشه مرکبش دُلدُل برایِ فتح زین باشد رمیدن های دشمن از امیرالمومنین باشد
اگر توفیق باشد سر به پای قنبر اندازیم فَلَک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم بُوَد آن شاهِ خوبان را نظر بر منظر اندازیم
که دست افشان غزل خوانیم و پاکوبان سر اندازیم که از خاکِ نجف خود را به حوضِ کوثر اندازیم
به نامش بشکند هر سَد، اگر دیوارِ چین باشد ولیِ رهبرم وقتی امیرالمومنین باشد
«شاعر : حسن لطفی»
من ار از غم پریشانم، علی گویم علی گویم وگر از شوق گریانم، علی گویم علی گویم
نه تنها ما علی گوییم، داور هم علی گوید به هر جایی که درماند، پیمبر هم علی گوید
دلِ هر عاشقِ شیدا، علی گوید علی گوید زمین و عالم بالا، علی گوید علی گوید…
بنفشه یاسمن لاله، اَقاقی یاس و نیلوفر اگر گل میشود زیبا، علی گوید علی گوید
به وقتِ کارِ خانه، در میانِ خانه ای کوچک تپش های دلِ زهرا، علی گوید علی گوید
یَلِ اُم البنین عباس، در هر لحظه حساس میان عرصه ی هَیجا، علی گوید علی گوید
اگر طفلی زپا اُفتد،چو می خواهد که برخیزد
پیِ تعلیمِ او بابا، علی گوید علی گوید
علی یا علی،علی یا علی
.