مدح خوانی زیبا ویژۀ میلاد حضرت امیرالمومنین علی ابن ابیطالب علیه السلام_ حاج مهدی سروری

ای اهلِ ولا باده لبالب بزنید مِی از خُم پر فروغِ حیدر بزنید ای امتِ عشق امامتان می آید نذرِ قدمش کف مرتب بزنید

به نام عشق به نام خدا به نام علی شروع میکنم این شعر را به نام علی هزار مرتبه ممنونِ مادر و پدرم که کرده اند مرا آشنا به نام علی برو به طوس، برو کاظمین و سامرا برو مدینه برو کربلا به نام علی نهاده اند سرم تاجِ جاه و عزت را قدم گذاشته ام هر کجا به نام علی به زیر پرتو این نام، هرچه نام، گم است همین که می تابد آفتابِ نام علی

تو را خدای تو از بس که دوست داشت علی خودش علی شد و نام تو را گذاشت علی

زمان رو شدنِ گنج هایِ راز شده که روشن از دلِ ویرانۀ حجاز شده چه بوده است مگر رازِ سر به مهر خدا که بر ظهورش لب های کعبه باز شده ببین تواضع معبودهای سنگی را حقیقت آمده، در سجده هر مجاز شده و بی نیازی مخصوص آسمان ها بود علی رسید و زمین نیز بی نیاز شده «وَ اِن یَکاد» نخوانید که برایِ علی زمین پر است از آیات در فراز شده

رسید حضرت قرآن و از درون میخواند برای احمد از آیاتِ مومنون میخواند

بگو تو را که چه بنویسم ای نمود خدا اگر قلم نزنم در حد و حدود خدا کسی به چشم خدا را ندید و تو دیدی تویی که غرق شدی غرق در وجود خدا زمان خلقت نور تو را که می داند؟ تو نیز بوده ای از آن زمان که بوده خدا روانه است به سمت علی و آل علی همیشه تیر سلام خدا درود خدا فضائل تو اگرچه زیاد، باز کم است یقین فراتر از این ها تو را ستوده خدا

به حق عشق، به حق علی و آل علی خدا نصیب کند باز هم وصال علی

خدا نصیب کند باز هم سفر به نجف ببر دوباره مرا باز هم ببر به نجف نجف؟! کدام نجف؟! آن دیار که انگار گشوده است خدا از بهشت، در به نجف به نیت همۀ مادران مدینه برو بیا به نیتِ پابوسی پدر به نجف هزار بار نظر سمت کعبه بردن را معاوضه نکنم با یکی نظر به نجف اگر بناست که در کربلا بمیرم، کاش که قبل از آن برسد جسم محتضر به نجف

هزار مرتبه ما را به کربلا ببری نرفته ایم به زیبایی نجف سفری

.