سرود ویژۀ ایام ولادت حضرت رقیه سلام الله علیها به نفس حاج محمدرضا طاهری

قدمای دختر بارون رسیده به صحن چشامون

روی پر و بالی از عشق و جنون خودتو به اوج خدا برسون

ترانه ی امشب و از آسمون به نام رقیه بخون...

تو قبیلۀ لیلاها دلای مجنونی شاده باز مدینه تو رؤیاهاش به یاد زهرا افتاده

خنده ی حسین مژده ی امیده بویِ فاطمه همه جا پیچیده کوثرِ آقایِ ما رسیده

مولاتی رقیه...

تو آغوشِ گرمِ ارباب،شبیه فرشته ها، با

باباش اومده تماشا میکنه تا رقیه چشماشو وا میکنه

چه قیامتی که به پا میکنه عمو رو نیگا میکنه

اون طرف خدا خورشیدُ واسه رقیه میشکافه

این طرف نشسته زینب داره موهاشو میبافه

اونکه بانیِ زمین و زمونه مثل عمه هاش خیلی مهربونه با محبت و شیرین زبونه

قدمای دختر بارون رسیده به صحن چشامون

روی پر و بالی از عشق و جنون خودتو به اوج خدا برسون

ترانه ی امشب از آسمون به نام رقیه بخون

سوره ی بهارِ حسینِ آروم و قرارِ حسینِ

ابرایِ کرامتش و میاره تو آسمونِ دل ما میزاره

به کویر زندگیمون میباره هوای ماها رو داره

از میون برق چشماش وقار حیدرِ معلومِ

هم نجیب و هم بخشنده است خدایی خیلی خانومِ

هستی عاشقِ نور خدایی شه خوب میدونه که برای همیشه با رقیه دل دیوونه میشه

قدمای دختر بارون رسیده به صحن چشامون

روی پر و بالی از عشق و جنون خودتو به اوج خدا برسون

ترانه ی امشب و از آسمون به نام رقیه بخون

تو قبیلۀ لیلاها دلای مجنونی شاده

باز مدینه تو رؤیاهاش به یاد زهرا افتاده

خنده ی حسین مژده ی امیده بوی فاطمه همه جا پیچیده کوثر اقای ما رسیده

مولاتی رقیه....

هر حاجتی، نذری داره باید اَدا بشه

قلبم میخواد عاشق بشه باید فدا بشه

باز منو نام رقیه هستم توی دام رقیه اشکم مِیِ جام رقیه

با رقیه پرواز میکنم زندگیمو آغاز میکنم

قبله ی طلوع مهتابِ بانویِ دلای بیتابِ دختر عزیز اربابِ

رقیه رقیه رقیه،بی بی رقیه...

هر کی به تو رو میزنه شاهِ ماها میشه

تو هر دلی پا میزنی کرب و بلا میشه

نورت تیرگی هامو برده اِسمت، همه دردامو برده عشقت، دین و دنیامو برده

مهربونِ دربارِ حسین لیلیِ علمدارِ حسین

آسمون تو خواب و رویاتِ آرزوم خاک قدم هاتِ آبروم میونِ دستاتِ

رقیه رقیه رقیه،بی بی رقیه...

.