مناجات و توسل به امام رضا علیه السلام ویژه ماه مبارک رمضان به نفس سیدرضا نریمانی

من بی دل آمدم که تو دلدارِ من شوی غمدیده آمدم که تو غمخوارِ من شوی شادم که در حریم تو افتاده بارِ من آیا شود ز لطف خریدار من شوی؟ خود را ز راه دور کشاندم به کوی تو دلخسته آمدم که مددکارِ من شوی هر طور راحتی ، بزن ، اما نمی روم این بار آمدم که فقط یار من شوی من ورشکستۀ گنهم می شود؟ شبی یوسف شوی و گرمیِ بازار من شوی عُمرم به باد رفته به داد دلم برس من آمدم که مونسِ من، یار من شوی آقایی ام همیشه ز سلطانی شماست یک عُمر نوکرم که تو سالارِ من شوی خوانم میان صحن تو تا روضه ی حسین گویا که از وفا تو گرفتارِ من شوی پیچیده باز در حرمِ تو صدایِ من دست شماست روزیِ کرب و بلای من یاامام رضا،آقاجان! به کارم گیر افتاده خودت مشگل گشایی کن در این دریایِ طوفانی دوباره ناخدایی کن اِجابت با دعای توست، عِنایت در عطای توست کرامت با خدایِ توست،خدایی کن،خدایی کن به جای تو به مَردم رو زدم، نومید برگشتم اگرچه بی وفا بودم تو اما با وفایی کن ببین خالی تر از هیچم، نه یاری نه کمک حالی دخیل افتاده ام بر غربت تو، آشنایی کن سلامِ من به سقاخانه هایت، کفش کَن هایت به شوقِ گنبدت ،رنگ نگاهم را طلایی کن کبوتر بچۀ قلبم پَرِ پرواز میخواهد کمی گندم بیاور باز هم ما را هوایی کن تویی مشهورِ شرق و غرب، در آقایی و احسان به جان مادرت زهرا، علی موسی الرّضایی کن تو هشت و چهار هستی، در عبایت پنج تن پیدا دلم شش گوشه میخواهد، مرا هم کربلایی کن من را نگاهی کن که محتاجِ نگاهم غیر از تو دراین جهان هرگز نخواهم بیچاره ای هستم که از تو دور ماندم آقا ببین افتاده ای درعُمقِ چاهم خوبان همه خود راکنارِ تو رساندند راهم بده ،آقای خوبم، روسیاهم آلوده ای غرقِ گناه وشرمگینم بی تو علی موسی الرضا من بی پناهم من از گدایانِ دَرِ بابُ الجَوادم *هروقت رفتی حرم،ان شالله حرمش بازبشه، بازمیشه ،بازه اصلاً دَرِ حرم، کی گفته درش بسته است؟اونی که دَرِ قلبش رو بستن باید یه فکری بحال خودش بکنه...ولی ان شالله بازشد دوباره رفتی حرم، از هر دری رفتی من کار ندارم، ولی یه بار از بابُ الجَواد بیا تو حَرَمِش...نازکن،تو دهنه ی باب الجواد بایست، وارد حرم میخای بشی، بگو: آقا!ببین از بابُ الجوادت اومدم....* من از گدایانِ دَرِ بابُ الجوادم در انتظارِ لطفِ بی پایانِ شاهم .