مناجات و توسل ویژه شب اول ماه مبارک رمضان به نفس سید رضا نریمانی

«اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ و َآلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهم» «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ» «أَسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذى لا إِلـهَ إِلاّ هُو،عالم الغیب والشهاده، العزیزالحکیم الغفورالرحیم ذُوالجَلالِ وَ الإِکْرامِ بَدیعُ السمواتِ وَ الارض مِن جَمیعِ ظُلمی وَجُرمی وَ اِسرافی علی نفسی وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ » «بسم الله الرحمن الرحیم» اَللّـهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضانَ الَّذي اَنْزَلْتَ فيهِ الْقُرْآنَ... *باورم نمیشه واردِ ماهِ رمضانت شدم،باورم نمیشه مَنِ آلوده رو وارد ماه مهمونیت کردی... اصلاً باورم نمیشه منُ راهم دادی...* اَللّـهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضانَ الَّذي اَنْزَلْتَ فيهِ الْقُرْآنَ،وَافْتَرَضْتَ على عِبادِكَ فيهِ الصِّيامَ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَارْزُقْني حَجَّ بَيْتِكَ الْحَرامِ في عامي هذا وَفي كُلِّ عام، وَاغْفِرْ لي تِلْكَ الذُّنُوبَ الْعِظامَ، فَاِنَّهُ لا يَغْفِرُها غَيْرُكَ يا رَحْمنُ یاعَلاّم» «الهی العفو....» ناگهان تا که چشم وا کردم،ماهِ مهمانی خدا آمد به سَرِ سفره‌ی کرامتِ دوست،شاه آمد اگر گدا آمد *سر این سفره ای که از امشب پهن میشه یه نگاهی بکنی می بینی همه نشستن، هم گناهکار اومده، هم اونایی که یه جورایی پاکِ پاکن اومدن، فقط یه فرقی داره،اونهایی که گنهکارن خیلی تو ذوق میزنن، خیلی تو چشم اند، آخه بین یه عده پاک، یه آدمی که بویِ گناه بده بیادبشینه خیلی تو ذوق میزنه،امشب نکنه من سر این سفره اینجوری باشم...* دیدم این جا میانِ مهمان‌ها،آمده هر که آبرو دارد بین این بندگان خوبِ خدا،چه کند آن‌که خود گنهکار است پشتِ مهمان‌سرای تو ماندم، پشت در جای بی سر و پاهاست من همان به ،که پشت در باشم،آگهم جای من نه این‌جاهاست *جای من همون پشت درخونت باشه خوبه،تو این مهمونی اگه همون پشت درم من رو نگهم داری خوبه....* نه که من آمدم به سوی توباز،مثل هر بار آمدی یا رب گر چه دیدی تو زشتیِ من را،فرصت توبه دادی‌ام امشب *رفقا! نوکرا! بچه ها! آی اوناییکه صدای منِ بیچاره رو میشنوید،بخدا امسال یه فرصت دیگه خدا بما داده تو ماه مهمونیش یه یارِبِّ دیگه بگم، خیلیا همین فرصتم بهشون داده نشد خیلیا الان زیر خروارها خاکن، خیلیا اجازه ندارن امسال بگن یاربّ... قربونت برم که بمن دوباره اجازه دادی،امشب فقط برا همین گریه میکنم که بمن اجازه دادی دوباره بیام درخونت بشینم...* نه که من آمدم به سوی توباز، مثل هر بار آمدی یا رب گر چه دیدی تو زشتیِ من را،فرصت توبه دادی‌ام امشب اگر این گونه هم دهی راهم،باز هم آبرویِ من برود مپسندی که بر زبان همه، ای خدا گفتگوی من برود نه لباسی برای مهمانی،نه دگر قُربُ و عزتی دارم بعد یک سال تازه آمده‌ام،من هم آیا رخصتی دارم؟ گیر کردم میان برزخِ خود، نه ره چاره دارم و نه کسی حاصلم را تباه می‌بینم، چه کنم گر به داد من نرسی؟ من اگر خودم بودم، به دلم باز شور و شِین آمد مانده بودم غریب که ناگه،رحمتِ واسعۀ حسین آمد با حسین آبرو گرفتم من،زشتیِ دل دوباره زیبا شد عزتم داد و اعتبارم داد،نوکرش هر که گشت آقا شد *توروخدااینجوری هست یانه؟هر کی نوکرِ این آقاباشه، آقامیشه، هرکی نوکریِ این آقارو بکنه بهش عزت میدن...* دست من را گرفت و گفت بگو،یاعلی و ز جای خود برخیز ای ز سنگ گنه زمین خورده،حال بر روی پای خود برخیز *صدای آقارو اگه میشنوی میگه بلندشو، یاعلی بگو دست به زانوهات بگیر،سرت رو بالا بگیر،امشب شب حُرِّ،امشب شب پشیموناس، امشب شب بیچاره هاس، بخداازسرشب تاحالا هی دارم فکر میکنم، سال گذشته وسالهای قبل، شب اول ماه مهمونیت که میشد چقد ذوق داشتم ،الان میرم بین خوبان میشینم... امسال نمیدونم چه سرّی است، گفتی فقط بیا،تنهابیا،باکسی نیا،امسال خلوتش کردی ، گفتی همه جا رو برات خلوت میکنم، بیای تویِ فضای کاملاً خلوت و خودمونی، باهام حرف بزنی... نگاهمون اینجوری باشه باخدا، خداهمه جا رو برا ما خلوت کرده، امشب اومدم آشتی کنون، شب اولیِ اومدم آشتی کنم* هر که با ذکر یاعلی برخواست،تا قیامت ز پا نمی‌افتد هرکه بامرتضی علی آمد،پس زچشمِ خدا نمی افتد .