مدح خوانی و توسل ویژه میلاد کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام به نفسِ حاج احمد واعظی

بحر رحمت را یکدانه گُهر پیدا شد نخل عصمت را پاکیزه ثمر پیدا شد مژده یاران که شب نیمۀ ماه رمضان قرص خورشید به هنگام سحر پیدا شد عاشقان قدر بدانید که پیش از شب قدر بیت قرآن را قرآن دگر پیدا شد امشب از اهل سماوات ندائی بر خاست که در آغوش زمین قرص قمر پیدا شد دامنِ ماهِ خدا، چشم محمّد روشن علی و فاطمه را نور بصر پیدا شد دامنِ فاطمه شد سبز به میلاد حسن صلوات همه بر حُسن خداداد حَسن

رمضان! قدر بدان ماه تمامت آمد رحمت واسعه در سفرۀ عامت آمد «چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی» آن شبِ قدر که خورشید به بامت آمد مه رحمت، مه توبه، مه غفران، مه نور که زهرا اختر تابنده، سلامت آمد بانگِ تکبیر برآور که خدا چهره گشود سرِ تسلیم فرود آر، امامت آمد روزه دار! ار ندهی دل به تولاّیِ حسن با خبر باش که این روزه حرامت آمد خوش ترین ذکر در این ماه، ثنای حسن ست مهر این روزۀ سی روزه ولای حسن ست

رمضان! شهر خدای احد ذوالمننی رمضان! جان منی، عشق منی، قلب منی شهرها شهر نکویان و تو شهر اللّهی ماه ها جمله نجوم و تو مه انجمنی یازده ماه تمامند همه چشم به راه که تو از چهرۀ خود پرده به یک سو فکنی هفته و روز و مه و سال همه می دانند که زمان چون بدنی هست و تو جان در بدنی نه فقط ماه خدائی که خدا می داند مه پیغمبر و زهرا و علیّ و حسنی امشب از نور، به تن پیرهنت بخشیدند قدمش باد مبارک حسنت بخشیدند

این حسن کیست که سر تا قدم او حسن است این چراغی است که در بزم دل انجمن است این کریم بن کریمی است که با دشمن و دوست همه جا از کرم و لطف و عطایش سخن است این عزیزی است که پیغمبر اکرم فرمود پسر من، جگر من، ثمر قلب من است این امامی است که با صبرِ خداوندی خود چون علی ابن ابیطالب دشمن شکن است چه به خُلقُ چه به خویُ چه به رویُ چه به مو حسن استُ حسن استُ حسن استُ حسن است چون زآغاز در او حسن خدا را دیدند از همان روز ولادت حسنش نامیدند