مناجات و توسل ویژۀ ماه مبارک رمضان به نَفسِ حاج مهدی رسولی

دلبر دلش گرفته، دلدار گریه کرده عاشق همیشه وقتِ، دیدار گریه کرده

به آشتی بنده، مشتاق تر خدا بود از توبۀ گنهکار، غفار گریه کرده

درد مریض را جز، درد آشنا نفهمید گاهی طبیب هم با، بیمار گریه کرده

شرمنده از گناهان، دانی مثال ما چیست؟ خانه خراب زیرِ، آوار گریه کرده

یک شهر را دعای، یک مست زنده کرده مستی که در مناجات، هشیار گریه کرده

در کسوت گدایی، حرفی بلد نبودیم سائل همیشه جایِ، اصرار گریه کرده

با گریه طفل هر چه که، خواسته گرفته حاجت گرفته کودک، هر بار گریه کرده

ما را فقط دعای ِ،زهرا نجات داده مادر برای طفلش، بسیار گریه کرده

بر حال مادر ما ،در بین آتش و خون دیوار دَم گرفته، مسمار گریه کرده

کفاره ی گناه ِ،مارا حسین داده ارباب بین گودال، خونبار گریه کرده

کف میزند لشگر، قلب رباب میسوخت او بین خنده هایِ، اغیار گریه کرده

گهواره بعدِ اصغر، در دست ابن سعد است گهواره در حراجِ، بازار گریه کرده ....

.