مناجات با خدا ویژه ماه مبارک رمضان به نَفسِ حاج میثم مطیعی

خواندی و آمدیم یا الله دَرِ فضلت زدیم یا الله ماه و سالی پر از گناهِ جدید تو و لطف قدیم یا الله دستِ خالی رسیده ایم، چه غم میهمان توایم یا الله نیست ما را نه توشه از «حسنات» نه ز «قلب سلیم» یا الله *مهمونی خدا داره تموم میشه .. من دستم خالیه .. چیزی همراه خودم ندارم .. زاد و توشه ای هم ندارم.. ولی خوشحالم در خونه کریم اومدم ..من مهمان کریم شدم.چیزی به همراه نیاوردم...نه حسناتی دارم...نه قلب سلیمی دارم...درستشم همینه وقتی کسی در خونه کریم مهمان میشه اگه زاد و توشه با خودش ببره زشته.. همه دست خالی اومدیم در خونه ت...وَفَدْتُ عَلَی الْکَریمِ بِغَیْرِ زادٍ _ مِنَ الْحَسَناتِ وَ الْقَلْبِ السَّلیمِ در خونه کریم آمدم.. نه حسناتی دارم.. نه قلب مطهری دارم..وَ حَمْلُ الزّادِ اَقْبَحُ کُلِّ شَیْءٍ _ اِذَا کَانَ الْوُفُودُ عَلَی الْکَریمِ اگر در خونه کریم بری،زاد و توشه با خودت ببری خیلی کار بدیه..مولای من .. خدای من ..* نیست ما را نه توشه از «حسنات» نه ز «قلب سلیم» یا الله.. زشت باشد اکر کسی ببرد توشه نزد کریم یا الله ای خوشا دستهای خالیِ ما یا غنی! یا رحیم! یا الله پیغمبر فرمود: "اِنَّ اَبوابَ السَّماء تُفَتَّحُ فی اول لیلةِِ مِن شهرِ رمضان..." شب اول ماه رمضون درهای آسمون باز میشه "و لا تُغلَقُ الی آخر لیلةِِ منه.." تا شب آخر بسته نمیشه.. عجب موقعیتی داریم ما.. یه روایت دیگه هست.. افتخار شیعه سید بن طاووس در اقبال الاعمال روایت کرده از معصوم: " اذا کانَ اولُ لیلةِِ من شهر رمضان..." وقتی شب اول ماه مبارک میرسه... " غَفَرَالله لِمَن شاءَ مِنَ الخَلق.." خدای متعال هر کسی از مخلوقاتش که مورد مشیتش قرار بگیره می بخشه.."فَإذَا کَانَتْ اللَّیْلَةَ الَّتِی تَلِیهَا ضَاعَفَهُمْ.." شب اول به هر مقداری که آمرزید؛شب دوم دو برابر.. مولای من.. من با یه امیدی امشب اومدم در خونه ت" فَإذَا کَانَتْ اللَّیْلَةَ الَّتِی تَلِیهَا ضَاعَفَ.." هر شب بعد از شب دیگه دوبرابر شب قبل می بخشه.. " کُلَّمَا أعْتَقَ حَتَّی آخَرَ لَیْلَةٍ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ.." هر شب همینه.. تا شب آخر ماه مبارک برسه.. دوبرابر اونچه که در هر شب بخشیده.. از آتش نجات داده.. نجات میده...همه وسایل و وسایط رو برای من فراهم کردی..* ای خوشا روزه ای که روضه شود یادِ لب تشنه ایم یا الله .. *در لهوف نوشته "وَاشتَدَّ العطشُ بالحسین.." وقتی اراده میدان کرد؛تشنگی بر او غالب شد..* التهاب لبی ترک خورده صبر و طاقت ز جانمان برده .. تشنه لبِ عالمین ای شه مظلوم،حسین فاطمه را نور عین ای شه مظلوم،حسین تشنه لب کربلا وای حسینم.. حسین رأسِ تو بر نیزه ها وای حسینم.. حسین شاعر: دکتر محمد مهدی سیار .