روضه حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام شب عاشورا محرم ۹۹ حاج حیدر خمسه _ یارالی یعنی:

یارالی یعنی:
همه جایِ بدنت زخمی بود
ذره ذره ی تنت زخمی بود
حتی کُنجِ دهنت زخمی بود
 
آخرش کار رو به شمر مُحوَّل کردن
یامظلوم،یامظلوم
 
تو رو با خنجرِ کُند مُعطَّل کردن
یامظلوم،یامظلوم
 
یارالی یعنی:
نیزه رو نیزه زدن نامردا
همه با هم اومدن نامردا
همه با لگد زدن نامردا
 
به تو پیشِ مادرت جسارت کردن
یامظلوم،یامظلوم
 
به تو با ضربه ی پا جسارت کردن
یامظلوم،یامظلوم
 
*نمی دونم از کجا روضه بخونم؟ شبِ عاشوراست…*
 
داغ یعنی جوانِ رعنایت
تشنه لب رویِ خاک جان بدهد
نانجیبی میانِ سینه ی او
نیزه اش را تکان تکان بدهد
 
 
*حسین…”اگه امروز و فردا راه داره صدقه ای برا امام زمان بده، بخدا قلبِ آقا در فشارِ، تو هم امشب نباید ساکت باشی، باید بهم بریزی…..”*
 
بدونِ آب بریدن حنجرِ او را
کشانده اند به گودال مادرِ او را
 
عصا زدن به او پیرمردها
بلکه در آورن نَفَس های آخرِ او را
 
*بذار روضه بخونم:
 هلال میگه اومدم دَمِ گودال، دیدم صدا خس خسِ نفس هاش میاد، سپرم رو آب کردم، اومدم گودال، دید شمر داره بیرون میاد، سر تا پاش خونیِ، کجا میری هلال؟ آب می برم براش، یه لبخندِ بدی زد، گفت: دیر اومدی، الان سیرابش کردم، گفتم: تو که کارِ خودت رو کردی، چرا دست و پات میلرزه، گفت: هلال! داشتم می بریدم، صدایِ ناله ی زنی رو شنیدم، داد میزد: ” بُنَیَّ! قَتَلُوکَ،ذَبَحُوکَ وَ مِنْ الْمَاءِ مَنَعُوک‏”….عرضم تمام، شبِ آخرِ، مُزدم رو بگیرم…*
 
هر کی هرچی شد، داره می بَره
یکی داره پیرُهَنِ پاره می بَره
 
زینب میگه: وای، از دلِ رباب
زیرِ عباش، حرمله گهواره می بَره
 
مادرت بمیره، نبینه انگشتر نداری
خودم رو رسوندم، کسی نگه مادر نداری
 
آه!غریبِ مادر حسین
 
دیر اومد زینب، تا به پیشِ تو
افتاده بود تو پنجه های شمر، ریشِ تو
 
کارِ دنیارو، می بینی داداش
باید ببوسم رگ هایِ ریش ریشِ تو
 
گفتم که بلند شو از رو سینه اش جواب نداد
خدا خدا کردم، رقیه از خیمه در نیاد
 
*اگه یه دونه از شما نگران باشید که زن و بچه هاتون حال و اوضاعشون خوب نیست، درنگ نمی کنی،بدو میری میگی به زن و بچه ام برسم…شمرِ نانجیب داشت کارش رو می کرد، اباعبدالله حواسش به خیمه ها بود، زیر چشمی خیمه ها رو نگاه می کرد، یهو داد زد: نیا…مگه نگفتم: نیا…با سپر میزدن زینب را….*
 
نگرانی کشتنت عزیزِ دلم
نگرانی که حال ِ خوبی نیست
 
پیش چشمانِ داغ دیده ی تان
موقعِ رقص و پایِ کوبی نیست
 
* همه ی مجلس، دستات، رو به آسمان، صدات حرم برسه: حسین…..*