سرود ولادت علی ابن موسی الرضا علیه السلام حاج محمود کریمی

آسمون هفتمُ دیده کبوترِ آزاد تو دست آسمون گره خورده به پنجره فولادِ تو

ببین بلبل داره میخونه گل زهرا زده جوونه به لبخند چشایِ عاشق بارونه‌ که روی گونه میباره

خورشیدِ که توی سینه دمیده نور تو میون ابرا میتابه عطر تو با بوی بارون پیچیده

رضا همۀ رویای من رضا دوایِ دردای من آقایِ من مولایِ من لیلایِ من نورِ شبهای من

آسمون هفتمُ دیده کبوترِ آزاد تو دست آسمون گره خورده به پنجره فولادِ تو

فلک امشب خاکُ ‌میبوسه لباش رویِ زمینِ طوسه شده فرشی که پر سرخ طاووس

سر راه مهمونِ تو وقتی شد آوارۀ یک‌ نگاهت روزی که می تابه شوق زیارت آهویی رها میشه در پناهت

رضا سرود سبز چشمه رضا قنوت شکر دریا روحِ عالم قلب دنیا نورِ خلقت راه عرشه

شعبه داره خونۀ کعبه تو صحنِ ‌گوهرشادِ تو دست آسمون گره خورده به پنجره فولادِ تو

آسمون هفتمُ دیده کبوترِ آزاد تو دست آسمون گره خورده به پنجره فولادِ تو

درخونه ت همیشه بازِ مثه قبله برا نمازِ تویِ فکره کبوتر پروازِ

به سوی اوج خیالش جایی که به جزتو‌ کسی نباشه اونجایی که توی سایه ات بمیره با اسمت از همه عالم رهاشه

رضا دخیل عشقم آقا رضا منو ‌دعا کن امشب جان زهرا جان زینب جان آقا سقایِ تشنه لب

باخبر شد از همه اونی که سر خوشه با یاد تو دست آسمون گره خورده به پنجره فولادِ تو

آسمون هفتمُ دیده کبوترِ آزاد تو دست آسمون گره خورده به پنجره فولادِ تو

گرفتی خواب از چشای مستم ستاره هارو میشمرم میخوام ببینم ‌کجایِ عشقم پیاله هارو میشمرم

میخوام با این مستی و خماری برات بمیرم اگه بزاری بخوای میمونم بخوای میمیرم تو اختیار سَرَمو ‌داری

السلطان ابا الحسن ..

کبوترِ گنبد طلاتم پر میکشم تو ‌حرمت خاطرخواهِ اون تیر نگاتم تشنۀ جام ‌کرمت

چی میشه اسم منو بیاری مگه غلام‌ سیاه نداری به گردنم طوق بندگیت تو اختیار سَرَمو ‌داری

اگه بره سایۀ تو‌آن از سرمن امام رضا بدون آقاجون رسیده روز آخر من امام رضا

تویی مثل ابرا ی بهاری که روی دلهای ما میباری با تو ‌میمونم بی تو ‌خزونم تو اختیار سَرَمو ‌داری

سیدی و مولای یا علی

.