توسل به امام زمان روحی له الفدا " ایام زیارت مخصوص" حاج حسین سازور

افتاده ام به دامِ غم روزگارها آشفته ام ز سرزنشِ بی شمارها در هر گذر نگاهِ غریبانه داشتم ماندم به پایِ عاشقیِ بی قرارها من خُلف وعده در رهِ عشقت نمیکنم هر جمعه آمدم به مسیرِ قرارها غیر از تو رو جانب عالم نمیکنم هستند در کمینِ من آخر نگارها تنها بهارِ فاطمه‌ای ای نگارِ من رسوا شدند در غم تو سر به دارها نام تو برده‌اند و به وصلت رسیده‌اند آن عاشقانِ در صفِ شب زنده دارها *میگه رو قله‌ های بازی دراز زخمی،خسته و بی حال افتاده بودم خونِ زیادی ازم رفته بود، هیچ پناهی نداشتم، یه باره به زبانم جاری شد یا صاحب الزمان .. تا گفتم دیدم بالاسرم ایستاده حضرت، سرِ منو به زانو گرفت .. همچین که دستِ مبارکشُ لمس کردم همه‌ی درد از بدنم رفت .. از آن عطرِ وجودش مست شدم دیگه چیزی نفهمیدم .. یه وقت چشم باز کردم دیدم در آن مرکزِ درمانی ام؛ حالا سال هاست آرزو میکنم به بارِ دیگه آقامو ببینم ..* از یک دعایِ نیمه شبِ خادم درت حاجت روا شدند هزاران هزارها عمرم به سر رسیده تو آقا نیامدی شاید که رجعت است قرار و مدارها هر شب برای غربتِ تو گریه میکنم شد لاله زار زِ اشکِ من این شوره زارها فرموده است امام رضا فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ *حالا که از حرمش دور افتادیم بلند گریه کنیم .. حالا که ما رو راه ندادن از این راهِ دور زیارتش میکنیم .. قربونِ حرمت برم آقاجان ..* فرموده است امام رضا فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ باشد قرار کربُبَلا فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ .