سینه زنی حضرت جوادالائمه علیه السلام به نفسِ کربلایی حسین طاهری

یه روز محنت بار ، یه حجره ی غمگین یه درد بی پایان، یه ناله ی سنگین تو داری جون میدی، یه عدّه می خندن رو صفحه تاریخ ، یه لکّه ی ننگین

سبک نمی شه این مصیبت با، دو قطره اشک من تو خونتم غریب موندی خیلی، مثلِ امام حسن

انگار نه انگار ، جوون داره جون میده واسَت بمیرم ، به اشکِت کی خندیده؟

یه قصّه تلخه، یه زخمِ جان کاهه تو سینه آقام، پر از غم و آهه تو غصه افتاده، لبش پُر از خونه می خواد پاشه امّا ، دیگه نمی تونه

تو هر چی دست وپا زدی انگار ،نمی رسه صدات الهی من فدایِ اشکِ تو،یکی نمونده پات،بمیرم برات

انگار نه انگار ، عطش کُشتِت آقا سِنی نداری ،چه بی رحمِ این دنیا

انگار نه انگار ، جوون داره جون میده واسَت بمیرم، به اشکِت کی خندیده؟

نفس نفس می زد، کسی نبود امّا حسین حسین می گفت، به یاد عاشورا تنش رویِ خاک و ، دلش ولی گودال شبیه ثارالله ، چه بی کِس و تنها

وی سَرت نرفت روی نیزه، عزیز فاطمه کسی نزد تو گوش ناموسِت ،جلو چشم همه

شیر خواره حتّی،رویِ نیزه می شینه انگار نه انگار ، رباب داره می میبینه

انگار نه انگار ، جوون داره جون میده واسَت بمیرم، به اشکِت کی خندیده؟

.