سینه زنی شهادت امام محمدباقر علیه السلام به نفسِ حاج حنیف طاهری

گریونه گریونه یادگارِ کربلا میخونه میخونه روضه هایِ سر جدا

تویِ دستاش ملکوتِ زیرِ پاهاش همه عالم یه چشش اشک یه چشش خون روی دوشش غم و ماتم

غم خیمه ها داره، واویلا غم کربلا داره، واویلا

می باره می باره گریه های بی امون شد مثل شد مثل عمۀ قامت کمون

جلوۀ ذات خدایی دم آخر شده تب دار کودکی هاش تو مصیبت اسیر کوچه و بازار

غم و غصه ها داره، واویلا غم کربلا داره، واویلا

من مُردم من مُردم مجلسِ بزم یزید اون روز بود اون روز بود من شدم از غم شهید

پا به پای بچه ها من گریه کردم تو خرابه تشت زر بود چوب دشمن غمایی که بی حسابه

غم نیزه ها داره واویلا غم کربلا داره واویلا

.