سینه زنی شهادت امام محمدباقر علیه السلام به نفسِ سیدمهدی میرداماد

بیابان بود و صحرا بود آنجایی که من بودم هزاران خیمه بر پا بود آنجایی که من بودم

شمیم یاس یاسین دشت را پر کرده بود اما گلاب اشک زهرا بود آنجایی که من بودم

قیام عاشقان راست ‌قامت بود عاشورا قیامت آشکارا بود آنجایی که من بودم

تمام سوره ایثار و آیات جوانمردی به هفتاد و دو معنا بود آنجایی که من بودم

پیام روشن الموت احلی من عسل یعنی شهادت هم گوارا بود آنجایی که من بودم

چرا آتش بگیرند از عطش گل‌ های داودی اگر بین دو دریا بود آنجایی که من بودم

کسی از اسب می‌افتاد پشت نخل‌ ها آری علم در دست سقا بود آنجایی که من بودم

صدای بت شکستن در فضا پیچیده بود اما خلیل ‌الله تنها بود آنجایی که من بودم

شعاع آفتاب از مشرق گودال سر می ‌زد که ثارالله پیدا بود آنجایی که من بودم

عدالت زیر سم اسب ‌ها پامال شد آری ستم در حد اعلا بود آنجایی که من بودم

شدم محو نگاه عمه‌ ام زینب که در چشمش تمام دشت زیبا بود آنجایی که من بودم

چرا آن روز تل زینبیه اوج عزت شد که چشم ‌انداز فردا بود آنجایی که من بودم

چه گل‌ هایی که زیر بوته‌ های خار پرپر شد مگر پاییز گل ‌ها بود آنجایی که من بودم

هلال ماه نو وقتی نمایان می‌ شد از محمل فقط یک نیزه بالا بود آنجایی که من بودم

.