روضه حضرت علی اکبر علیه السلام شب هشتم محرم ۹۹ حاج میثم مطیعی

*یا امام رضا ! شب هشتم مُحَرَّمه...دلم برات تنگ شده...دلم برا حرمت پر می زنه...از باب علی بن موسی الرضا امشب بریم کربلا...شب هشتمِ حواست باشه...*   سلام آقا، غریبِ آشنایِ طوس به لطفِ تو، دوباره اومدم پابوس سلام آقا، سلام آقا... جوابِ تو، شروعِ گریه زاریمه سلامِ تو، همین اشکای جاریمه سلام آقا، سلام آقا.... *یا امام رضا !...* گشتم همه جا بر در و دیوار حریمت جایی ننوشته ست گنهکار نیاید... *دلم برات تنگ شده...* خبر دارم، که از کارام خبر داری به حالِ من، شبیهِ ابرا می باری.... ببخش آقا، ببخش آقا... چقد خوبه، نگفته هامُ میدونی چقد خوبه، که رو برنمیگردونی ببخش آقا، ببخش آقا....   *من هر وقت کربلا رفتم خودت من رو فرستادی.‌‌...بیا یه بار دیگه یه کاری بکن... اگه اربعین نرم کربلا چه کار کنم؟!دلم خوش بود هر سال یه بار میرم زیارتِ جدّ غریبت...ما که هر شب به یاد جد غریبت سینه زنی شروع می کنیم...میگیم آقامون امام رضا فرموده:"اِن کنتَ باکیاََ لشئ فابکِ علی الحسین..." *   سلام آقا، که الان روبه روتونم من اینجامو، زیارت نامه میخونم حسین جانم،حسین جانم بذار سایه ات، همیشه رو سرم باشه قرار ما، شب جمعه حرم باشه حسین جانم، حسین جانم   *بیا باهم امشب یه حرمی بریم...از باب القبله وارد بشیم...سلام بدیم...وارد این گودال بشیم...بیا بریم قتلگاه...من همیشه بهت گفتم آدم جایی که باباش رو میکشن نمیره تماشا کنه...هروقت از بالاسر میای سرت رو پایین بنداز...بیا ببرمت کنار قتلگاه...کنار ضریح حبیب بن مظاهر بایست...*   سلام آقا، کنارِ قتلگاتونم منم دارم، با زهرا روضه میخونم حسین جانم، حسین جانم حسین جانم، قَتلوکَ ذَبَحوکَ حسین جانم، مِن الماءِ مَنَعوکَ حسین جانم، حسین جانم شعر: سید مهدی سرخان   *بُنَیَّ...بنی...پسرم...عزیزم...قلبم...روحم..."بنی قتلوک ذبحوک و من الماء منعوک"حسین.... ما نوکرای خوبی برات نبودیم، ما رو ببخش،شب هشتم رسید، داره تموم میشه،من اگه دهه اولِ محرم رو از دست بدم بیچاره میشم....کی می دونه سال دیگه زنده هست؟ شب جمعه ست...*   شب های جمعه فاطمه با اضطراب و واهمه آید به دشت کربلا آید به دشت نینوا گوید حسینِ من چه شد نور دو عین من چه شد؟ یه دختری رو محملا خواب اسیری می بینه خواب می بینه رو صورتش گردِ یتیمی می شینه رباب لالایی می خونه الهی اصغر نبینه   *مادر زنده بمون...* . . حالا چطوری روضه علی اکبر بخونیم؟!برا روضه خونا سخته...آخه ما روضه هامون رو میریم کربلا تمرین می کنیم...میگیم اگه کربلا روضه بخونیم،عاشقا اشک بریزند،انگاری یاد می گیریم.ولی هیچ وقت کربلا روضه علی اکبر نخونید.اگه شماها رفتید کربلا،دیدید یه روضه خون داره روضه علی اکبر می خونه،برید بهش بگید رفیق! از این کارا نمی کنند روضه خونای حسین...اینجا روضه علی اکبر نمیخونند... اماده میدان شد.اومد مقابل بابا ایستاد،یه نگاهی کرد... "اعوذ بالله من الشیطان الرجیم. إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ..."آیه قران خوند.‌‌..."فَاستأذنَ اَباهُ بِالقِتال،فَاَذِنَه.‌‌.."میخوام برم میدان...بسم الله....به مصداق"اَنفِقوا ممّا تُحِبّون...."انفاق کنید آنچه را دوست دارید...فرمود:برو پسرم...اما یه کاری کرد..."ثُمَّ نَظَرَت،نَظْرَةُ آیِسٌ مِنه..."یه نگاهی از سر نا امیدی،سر به آسمان بلند کرد"اَللّهُمَّ اشْهَد فَقَد بَرَزَ اِلَیهم غُلامٌ اشبه الناس خَلقاََ و خُلقاََ و مَنطِقاََ برسولک..."گریه می کرد... خدایا توشاهدی! کسی رو به میدان فرستادم که شبیه ترین خلق تو به پیامبره..."وَ كُنَّا إِذَا اشْتَقْنَا إِلَى نَبِيِّكَ نَظَرْنَا إِلَيْهِ وَ اَرخی عَینیه و بَکی ..." شروع کرد گریه کردن...دورِ علی شلوغ شد.دخترا دورش رو گرفتن...هی صدا می زدند : "اِرحَم غُربَتَنا..."به غریبی ما رحم کن... اگه تو بری خلخال از پای ما می کشند،علی ببین گوشواره مو،خودت برام خریدی...*   علی اکبر داداش بیا به غربت ما رحمی کن به بی پناهیمون توو صحرا رحمی کن به چشم پر حسرت بابا رحمی کن   علی اکبر داداش توو سختیا پناه خواهرهاس   *ما رو بی پناه نکن،ما رو تو این صحرا رها نکن،تو داداش مایی،اینا ما رو با سیلی می زنند،اینا ما رو با لگد می زنند...تو نرو...*   علی اکبر داداش توو سختیا پناه خواهرهاس مثه یه کوه که تکیه گاهِ خواهرهاس وقتی نباشه سوزِ آهِ خواهرهاس   مگه بابام چن تا علی داره...؟! إرحم غربتنا داداش   به جز تو و سجاد و شیرخواره‌‌‌... إرحم غربتنا داداش   *تعبیر منه:شاید همینطور که دارن با داداش حرف می زنند میبینن آماده میدان شده،منصرف نمیشه،نگاه به دخترا نمی کنه‌‌،میگه اگه بهشون نگاه کنم دلم بلرزه،اینجا متوسل میشن به امام حسین،آقا رو صدا می زنن...یا ثارالله وابن ثاره.... روضۀ من امشب دخترونه هست،از زبان دختر بچه های اهل حرم،اینا دارن روضه می خونن،علی اکبر رفت میدان، جنگ نمایانی کرد،رجز خوند..."حتّی قَتَلَ تَمامَ المأتین فَقَد اصابَتهُ جِراحاتٌ کثیرَه..." زخمی شد،تشنه شد،برگشت سمت خیمه ها...صدا زد:"یا اَبَه اَلعَطَشُ قَد قَتَلَنی و ثِقلُ الحَدید اَجهَدَنی..."بابا تشنگی من رو کشت..."فَهَل الیکَ شربةٍ من ماءٍ سبیل حتّی أتَقَوّى بِها عَلَى الأَعداءِ...."مختصر آبی بنوشم...نیرو و توانی پیدا کنم با کفار و منافقین بجنگم..." فَبَکی الحُسَین، بُکائاََ عالیا...." شروع کرد گریه کردن...صدا زد:"یا بُنَیَّ ! مِن أینَ آتیکَ بالماء ..."من آب از کجا بیارم؟"فَقاتِل قَلیلاََ..."یکم دیگه بجنگ،از دست پیغمبر سیراب میشی. برگشت میدان،جنگ نمایانی کرد،یه وقت صدا زد"یا اَبَه ! علیکَ مِنّی السَّلام..."بابا خدانگهدار..." هذا جَدّی یُقرئکَ السَّلام..." پیغمبر به تو سلام می رسونه..."وَ یَقولُ لک یاحُسَین! عجِّلِ القُدومَ اِلَینا..." آه! آه! آه! ای کاش همین جا تموم می شد،یه وقت دخترا نگاه کردند،دیدند اون ملعون آمد، مُرَّة بن مُنقِذ لعنت الله علیه،چنان ضربه ای به سر علی زد،سرش رو شکافت..."فَاعتَنَقَ الفَرَس..."علی روی گردن اسب افتاد،خون جلوی چشمای اسب رو گرفت..."فَاحتَمَلَه الفَرَس اِلی مُعَسکَرِ الاعداء..."اسب راه رو اشتباه رفت...همه دوره ش کردند...عقب و جلو می آمدند...*   چی می‌بینم؟! اسبِ داداش علی داره کجا میره به جای خیمه سمت دشمنا میره ما چشم به راه میمونیم و بابا میره   *حسین آمد میدان...آقا مراقب باش...*   چی می‌بینم؟! به جای تکبیر علی از این میدون میاد صدای شمشیرا و بوی خون علی رو ای خدا به خیمه برگردون...   *دختربچه ها دارن دعا می کنند...خدایا داداش ما رو برگردن...خدایا...خدایا اگر علی اکبر شهید بشه اول شهید بنی هاشمه...خدایا اگر علی بره ما می فهمیم پای دشمن به خیمه ها باز میشه...خدایا ما رو حفظ کن...خدایا ما رو نجاتمون بده...*   چی می‌بینم؟! به جای تکبیر علی از این میدون میاد صدای شمشیرا و بوی خون علی رو ای خدا به خیمه برگردون...   مگه بابام چن تا علی داره ؟! إرحم غربتنا یارب...   به جز تو سجاد و شیرخواره إرحم غربتنا داداش...   یا ثارالله وابن ثاره....   با جوونای بنی هاشمی اما لباساشون خونیه و چِشا دریا نمی بینیم علی رو بین این مردا   *بالای سر جوانش ایستاد،وقتی اسب اشتباه رفت یه اتفاقاتی افتاد،صدا زد"قَتَلَ الله قوماََ قَتُلوک..."بعد شروع کرد نفرین کردن..." یا ابْنَ سَعْدٍ قَطَعَ اللَّهُ رَحِمَكَ كَمَا قَطَعْتَ رَحِمِي..."خدا لعنتت کنه.... دلش راضی نشد،کنار جوانش نشست..."وَ جَعَلَ یَمسَحُ التُّرابَ عَن وجهِه..."خاک ها رو کنار می زد...دلش نیامد که با علی وداع بهتری نکنه...."وَ وَضَعَ خَدَّهُ عَلَى خَدِّهِ...."پسر شهیدم‌...عزیز دلم... چی میگن بعضی شاعرا ؟! میگن امام حسین کنار بدن علی اکبر موند...زینب اومد قتلگاه به داد حسین رسید....*   به خیمه آمدنِ او دوباره ممکن نیست نگیرد عمه اگر زیر بازوانش را...   *راوی میگه"فَخُرَجَت زَینب..."اینجا زینب از خیمه ها بیرون آمد...می دوید..."و هی تُنادی بِالویل و الثُّبور..."واویلا می گفت....هی صدا می زد "یا اُخَیّاه ! وابنَ اُخَیّاه ! واثَمرَةَ فؤاداه ! فجائت فَاَکَبَّت علیه..."آمد...هی صدا می زد:"وا نورَ عیناه! واثمرةَ فؤاداه" هی وسطش صدا می زد وای برادرم! خودش رو انداخت روی کشته علی اکبر،حسین ایستاد... "فَاَخذَ بِیَدِها..."بلند شو زینب! "وَ رَدِّها اِلی فُسطاط " زینب را روانه خیمه گاه کرد، متحیر بود.،برگشت..."فَاَقبِل علی فِتیانِه..."برگشت سمت خیمه ها،جوان های بنی هاشم رو صدا کرد..." اِحمِلوا اُخاکُم‌‌‌..."بیاید به من کمک کنید.‌...*   بابا برگشت با جوونای بنی هاشمی اما لباساشون خونیه و چِشا دریا نمی بینیم علی رو بین این مردا   علی برگشت علی که نه ! تسبیحِ پاره ی بابا هزار و یک تکهّ شده گلِ لیلا فَقَطَّعوهُ بالسیوف، إربا إربا   *فَقَطَّعوه بِاَسیافِهم اربا اربا....علی رو ریز ریز کردند...*   خدا کنه همش یه خواب باشه   *سُکینه داره میگه...*   خدا کنه همش یه خواب باشه بازم برگرده پیشم   از جا مثه یه معجزه پا شه بازم برگرده پیشم   *نه محاله دیگه پاشه‌...آخه یه اتفاقی براش افتاده...* علی! می شد تو را حیدر بخوانم جوانی های پیغمبر بخوانم شکسته،خسته،پهلویت نشستم که قدری روضه مادر بخوانم...   پهلوت شبیه مادرم شده.‌‌...* . .   اینکه داره میره به میدون جونِ باباشه اینکه داره میره همه تاب و توونم بود دارم تماشا می‌کنم هِی با خودم می‌ گم اینکه داره میره جوونم بود...‌ بچّه‌ بزرگ کردن که آسون نیست، می‌دونید بچّه بزرگ کردم عصایِ دست من باشه وقتی که می‌بینم نگاهش رو، بشم آروم نه اینکه پاره پاره تن باشه....   *مثل گل پرپرت کردن...*   بعد از علی اکبر شکستم، من موندم و رازی نگفته هرکس جوونی داده از دست، یاد جوون من بیفته   *بمیرم برات حسین....امام زمان من رو ببخش...*   یاسِ باغ امام را چیدند اشکِ چشم حسین را دیدند آی مردم بلند گریه کنید که به آقا بلند خندیدند.... من داغ‌های بیشماری دیدم ای مردم من مادرم رو تو جوونی نیمه‌ جون دیدم من خوب می‌ دونم چقد داغِ جوون سخته آخه خودم داغِ جوون دیدم....   *مادرم سنی نداشت...مادرم زهرا جوونه...*   آه‌ ای جوون از دست داده‌های این مجلس!   *خدا کنه نباشه تو این مجلس...*   آه‌ ای جوون از دست داده‌های این مجلس! دیدم علی رو؛ بین دشمن‌‌ها چه تنها شد اون قامت رعنا! خدا! اون قامت رعنا پیش نگاهم اربا ابا شد.... بعد از علی اکبر شکستم، من موندم و رازی نگفته هرکس جوونی داده از دست، یاد جوون من بیفته یاسِ باغ امام را چیدند اشکِ چشم حسین را دیدند آی مردم بلند گریه کنید که به آقا بلند خندیدند....   *بلندبلند می خندیدند...ما امشب اومدیم برات شهادتمون رو بگیریم...ما رو دست خالی رد نکنید...یه فکری به حال ما بکن....علی الدنیا بعدَک العفا....*   مردم کجا بودید وقتی علیِ من زیر سُمِ اون مَرکبا من رو صدا می‌زد من هِی صداش می‌کردم اما پیشِ چشمِ من هی بیشتر او دست و پا می‌زد..... مردم نبودید و ندیدید! هرکسی اومد زخمی زد و تیری زد و سنگی زد و برگشت   *قتل الحسین بالسیف والسنان والحجر والعصا،مظلوم عطشان بکربلا...*   مردم نبودید و ندیدید! هرکسی اومد زخمی زد و تیری زد و سنگی زد و برگشت هرجا که چشم من میفته اکبرم اونجاست حالا پر از اکبر شده این دشت بعد از علی اکبر شکستم، من موندم و رازی نگفته هرکس جوونی داده از دست، یاد جوون من بیفته یاسِ باغ امام را چیدند اشکِ چشم حسین را دیدند آی مردم بلند گریه کنید که به آقا بلند خندیدند.... شاعر: رضا یزدانی .