باب الحرم - روضه و توسل به حضرت زهرا سلام الله علیها حاج محمد رضاطاهری

فهرست

نمایش جزئیات

روضه و توسل به حضرت زهرا سلام الله علیها حاج محمد رضاطاهری

هر وقت دل بهانه ی یاد تو را گرفت
شادی از آن بلند شد و غصه جا گرفت

ابری است آسمانِ دلِ بی قرارِ تو
بیخود نبود اگر که دوباره هوا گرفت

گفتم شبی شبیه تو گریه کنم ولی
چشمم ز اشک خشک شد آقا صدا گرفت

تو سوختی که سینه ام آتش گرفت و سوخت
تو روضه خوان شدی اگر این روضه پا گرفت

امروز هم بیا و بگو وای مادرم
آخر مریض خانه ی مولا شفا گرفت

راحت شدند اهل مدینه ز رفتنش

*دیگه کسی شکایت نمیاره دَرِ این خونه... *

راحت شدند اهل مدینه ز رفتنش
این خانه ی علی است که دیگر عزا گرفت

در آخرین وصیتِ زهرا، دلِ علی
از روضه ی حسین و غم کربلا گرفت

اگه صدا بزنی: حسین! ، مادرش دعات میکنه، حتی روز شهادت خودش هم‌ دوست داره براش از غریبی حسینش بگیم ...،صدا زد: "اِبْكِنِي وَ ابْكِ لِلْيَتَامَى..."گریه کن برام ..گریه کن برا بچه هام "وَ لَا تَنْسَ قَتِيلَ الْعِدَى بِطَفِّ الْعِرَاق"اما حواست به حسینم بیشتر باشه حسینم رو‌ یادت نره .....

صوت 2

عمری که بی تو رفت یقیناً حرام شد
امسال هم خیالِ ظهورِ تو خام شد

زیباترین زبان، زبانِ دل من است
آن لحظه ها که با تو دمی هم کلام شد

خوبی نداشتم بدی ام را حلال کن
آقا دوبار وقتِ گذشت از غلام شد

این چند سال فاطمیه حُسن مطلعُ
این روضه های هرشبه حُسن ختام شد

روضه بخوان که سیر شود دیده ام ز اشک
چشمِ گرسنه باز زمان طعام شد

از خانه ای بگو که به دستان شعله سوخت
از خانه ای که دور و برش ازدحام شد

ای منتقم به پهلویِ زخمی مادرت
دیگر بیا که زمان قیام شد...

یابن الحسن ....

صوت 3

جاده رفیق راه مرا زیر پا گرفت
از من تمام دار و ندار مرا گرفت

رد تَرَک به آیینه ام بیشتر شده
با هر تکان تمام محله صدا گرفت

از آنچه ترس داشتم آمد سرم چه زود
غم حجله بست و بی کسی ام را عزا گرفت

*شاید مثل همین روزا بوده، اون‌ زن ملعونه میخواست بیاد عیادتِ بی بی... اسما اجازه نداد ...فرمود بی بی اجازه نداده کسی بیاد عیادتش ، هرکاری کرد گفت نمیشه .گفت میدونی من کی هستم؟ گفت بله میدونم‌کی هستی اما خانم اجازه نمیده، سَرَک‌ کشید داخل خانه تابوت روکنار حیاط دید، یه لبخندی زد اومد به بابایِ ملعونش به طعنه‌ گفت رفتم‌ خونهٔ فاطمه، دیدم هودج‌ عروسی براش درست کردن ...
وقتی امروز علی میرفت مسجد حال مولا خوب بود، آخه‌ خانومش از جا بلند شده بود کار خانه میکرد ...*

از خانه در نیامده تا مسجد آنقدر
آشوب و اضطراب دلم را فرا گرفت

*دیدی یکی مریض بدحال داره به هرکی میرسه میگه التماس دعا دارم ...*

از هر که التماس دعا داشتم عجیب
و آن نیش خند، ز خیبر گشا گرفت

*تا اينجا آقازادها اومدن داخل خونه، اسما! هیچ‌موقع از این لحظه از روز مادر ما نمیخوابید؟ گفتم: آقا زاده ها مادرتون نخوابیده ..مادرتون شفا گرفته ..مهمان باباش شده زود بروید باباتون رو‌ خبر کنید بیاد ..حالا علی صدا بچه هارو‌ شنید تو‌ی مسجد...*

بند دلم از آه حسین‌ و حسن گسست
گفتن بین گریه که مادر شفا گرفت

* اونایی که‌ مدینه رفتن‌ میدونن...چند قدم بیشتر نیست از خانه تا مسجد ....*

خوردم به صورت از خبر مرگ تو زمین
آشفته از غمت‌ کمرم بی هوا گرفت

تا خانه‌ چند مرتبه نقش زمین شدم
از بس میان کوچه‌به پایم عبا گرفت

*تو‌ی ائمۀ طاهرین، در صبر هیچ کسی مثل علی نیست، اما این داغ آنقدر بزرگ‌ هست که وقتی بچه ها گفتن مادرمون از دنیا رفته، میگن: مثل چوب خشک هی علی رو زمین میوفتاد ....
وقتی این ماجرا رو میشنوی ومیفهمی دیگه برات جای تعجب نداره وقتی میگن: عمهٔ سادات تو این مسیر هی رو زمین میخورد...
خودِ ابی عبدالله هم وقتی بدین اِرباً اربای علی اکبرش رو دید از اسب روی زمین اُفتاد... اولین قدم رو‌ برداشت همه دیدن حسین خورد رو زمین ...دو زانو دو زانو تا کنار بدن علی اکبر داره میره ... آخه تا حسین‌ خورد زمین یه مرتبه همه شروع کردن هلهله کردن ...*

این شهرِ بی حساب، حسابِ تو را رسید
از پایِ روسریِ تو آتش که پا گرفت

در بیت وحی، از تو تقاص مرا چه سخت
قنفذ جدا گرفت، مغیره جدا گرفت

خنجر، غلاف، چکمۀ پا ،تازیانه، میخ
حورای من! پَرَت به لبِ چند جا گرفت

انداختم عمامه، گریبان دریده ام
از این سکوت تلخ، دلِ مرتضی گرفت

این خانه بود صبح پر از بوی زندگی
برخیز، گرد مرگ همۀ خانه را گرفت

*علی داره التماس میکنه، از صبح تا حالا اسما داره التماس میکنه، بی بی جان حرف بزن، "یا اُم الحَسَنین!"هرچی بچه ها صدا زدن خبری نشد، حالا علی اومد نشست کنار بستر، اشکش میچکید تو‌ صورت فاطمه .... *

ای رو به قبله، رویِ علی را زمین نزن
پلکی به هم بزن، نفسِ بچه ها گرفت

*زینب از یه چیزایی باخبر شده، مثل امام حسن...*

تا خواستم ملحفه بر دارم از رویت
با گریه زینب آمد و دست مرا گرفت

*نه بابا بزار ملحفۀ صورتش باشه، نود و پنج روز روش رو‌ ازت گرفت نبینی صورتش ورم‌کرده ...این همه التماس کردم ..اما علیِ ..قطره اشکش که روی صورتش افتاد ...روایت میگه: جانِ رفته دوباره به بدن فاطمه برگشت .... چشمش رو باز کرد ..آخرین حرف هارو با امیرالمؤمنین زد .. آخرین‌وصیت هاش رو دوباره کرد ..با هم دیگه شروع کردن گریه کردن ..لحظه وداع خیلی سخته عزیز دلم ...زینب ایستاده داره میبینه ..حسین ایستاده داره میبینه ..همه اینا برا این‌خواهر و برادر دوباره مرور شد ..یه لحظه ای با اهل خیمه خداحافظی کرد ..همه رو آروم‌کرد زینب رو هم با دست ولایتش اشاره کرده رو قلبش آروم‌گرفت...داره داداش میره به سمت میدان.. یه وقت دید صدای گریه خواهر بلنده .."مهلاً مهلا "حسین برگشت، حالا به چه وضعی خواهر رو دید، بعضی ها میگفن غش کرده بود ..سر خواهر رو رو زانوگرفت، عزیز دلم مگه نگفتم‌خیمه بمون؟حسین‌جان دست خودم‌نبود، داداش! یادم افتاد از آخرین وصیت های مادرم که گفت این لحظه که داداشت داره میره عوضِ من زیر گلوش رو ببوس ....زیر گلو رو‌بوسید اما هنوز برا زینب حل نشده چرا مادر نگفت پیشانیش رو ببوس ..چرا نگفت دستِ حسین رو ببوس ..چرا فقط اشاره کرد زیر گلوش رو بوسه بزنه ..یه لحظه ای برا زینب مشخص شد ..وقتی اومد بالا تل زینبیه ....دید خنجر رو‌ی حنجرِ برادر گذاشته ....

خانه ام غرق هیاهوست خدا رحم کند
موقع شستن بانوست خدا رحم کند

*آستین هارو بالا داد "بسم الله وبالله و فی سبیل الله و علی ملة رسول الله" با صبرترین انسانِ رویِ زمین، داره زانوهاش میلرزه.....*
‌
پای این مُغتَسَل از گریه زمین می افتم
علتش لرزش زانوست خدا رحم کند

*دل تو دلِ امام‌ حسن نیست، میگه: وای الان بابام همه چیز رو‌ میفهمه ......*

باز کردم گرۀ روسری و جاخوردم
این همان صورت و اَبروست خدا رحم کند

با چه دستی زده که جای کبودی از گوش
یکسره تا به لب اوست خدا رحم کند

بی گمان از اثر سوختنِ پشتِ در است
گره هایی که در این موست خدا رحم کند

*تا الان بچه ها بی صدا گریه میکردن ناله هاشون رو در خودشون حبس کرده بودن ..اما تا وقتی دیدن بابا دست از غسل باز کشید، سر به دیوار گذاشت، بلند بلند داره داد میزنه، یه مرتبه بغضشون شکفت، همه داد میزدن: وای مادرم مادرم مادرم .....
اسماء گفت: آقاجان! خودتون به زینب گفتید آروم باشه، خودتون بچه هارو آروم‌کردید، مگه نگفتید داد نزنن؟ چرا اینطوری داری داد میزنید؟فرمود: اسماء! کاش می مُردن ونمی دید علی این همه زخم رو ....*

روی دستش چقدر از اثر ضرب غلاف
ورمِ شکلِ النگوست خدا رحم کند

بریز آب روان اسما
به‌جسم‌اطهر زهرا
ولی آهسته آهسته...

ببین بشکسته بازویش
ببین نیلی شده رویش
بریزآب روان رویش
ولی آهسته آهسته....

باز هم آب بریز آب که خونابه هنوز
جاری از سینۀ بانوست خدا رحم کند

*کسی که پهلوش آزرده است، غسال خیلی با احتیاط بدن رو‌جا به جا میکنه چون با هر تکون از این بدن خون جاری میشه ....*

ترس دارم که تکانش دهم اما چه کنم؟
وقت گرداندن پهلوست خدا رحم کند

همه اعضایِ تنِ له شده اش بین کفن
چقدر رنگ پرستوست خدا رحم کند

منم و نوحۀ بی مادری چهار یتیم
خانه ام غرق هیاهوست خدا رحم کند