روضه شهادت امیرالمومنین علی علیه السلام به نفس حاج حسین سازور

سی سال هرشب روضۀ زهرا گرفتم
شب‌های عمرم را همه احیا گرفتم
در بین نخلستان کوفه جا گرفتم
شکرخدا که اذن رفتن را گرفتم

زهرای من در آسمان‌ها هم خبر شد
دیگر زمان دیدنش نزدیک‌تر شد

سی سال دست بسته دیدم گریه کردم
از این و آن طعنه شنیدم گریه کردم
از خانه تا مسجد رسیدم گریه کردم
خودرا به سمت در کشیدم گریه کردم

تو رفتی و شرمندگی مانده برایم
مسمار خیلی روضه‌ها خوانده برایم

بهتر که رفتی و عذابم را ندیدی
دیگر سلام بی‌جوابم را ندیدی
بی خوابیِ دروقت خوابم را ندیدی
از خون فرق سر خضابم را ندادی

بعد از تو این مردم غرورم را شکستند
دربین مسجد پشت برمن می‌نشستند

حالا منم با روضه های رفتن تو
هستم همیشه در عزای رفتن تو
عمرم تماماً سوخت پای رفتن تو
هرروز جان دادم برای رفتن تو

یک عمر هرشب روضه خوانت می‌شدم من
سینه زن قد کمانت می‌شدم من

سینه زن قدی که با مسمار خم شد
افتاد ما بین در و دیوار خم شد
از خانه تا مسجد برای یار خم شد
پشت سرم در راه چندین بار خم شد

دیدار ما روز دهم پایین گودال
دور تنی که رفته با سرنیزه از حال

یک عده آوردند بر نیزه سری را
یک عده می‌ریزند برهم پیکری را
یک عده می‌بندند دست خواهری را
یک عده می‌دزدند از سر معجری را

زن‌ها به پریشان دم وا غربتایند
نامحرمان عازم به سمت خیمه‌هایند

شاعر: سیدپوریا هاشمی