رباعیات – دوبیتی - میلاد امام علی علیه السلام

آستین      بالا   زنید   ای    دوستان

جشن گل گیرید اندر بوستان

سیزده روز از رجب بگذشت و شد

عید    مولا    امیر المومنان

 

*  *  *

 

آنکه   پیدا  هست و نا پیدا،  علی

هم   علی   و  عالی و اعلی، علی است

چون علی در صلب آدم و دم بزد

قصد حق از «عَلَّم الا سماء» علی است

 

 

*  *  *

 

علی ست مرغ حق و کعبه آشیانه اوست

حریم عشق پر از دل نشین ترانه اوست

پس از گذشت زمان ها هنوز گوش بشر

به نغمه های دل انگیز  عاشقانه  اوست

 

*  *  *

 

روزی که خدا اراده  خلقت   کرد

  توحید نمود و جلوه در وحدت کرد

آیینه صفت به حکم رو در رویی

در خانه خویش با علی خلوت کرد

 

*  *  *

 

یا رب به دلم مهر علی افزون کن

جز حرف علی ز لوح دل بیرون کن

ما را به علی و آل بخشای ز  لطف

هر دل که نه جای او بُوَد بر خون کن

 

*  *  *

 

دلا گر طالبی آسوده باشی در صف محشر

بزن دست توسل بر ولای حیدر صفدر

که بی حب علی و آل او از کس عباداتی

نمی باشد پسندیده  به  نزد خالق   اکبر

 

*  *  *

 

این کعبه شرافتش ز مولود علی ست

آن عزت و احترامش از بوی علی ست

آن اشرف کائنات  و  آن  ختم  رسل

اسلام و دیانتش هم  از  وجود علی ست

*  *  *

من که حبّ علی دارم و عالم دارم

با این همه مایه چی دگر کم دارم

با   لطف  خدا  اگر   بمانم   ثابت

 در  روز  جزا کجا دگر غم دارم

 

*  *  *

 

بی مهر علی کون و مکان بی ارزش

بی حب  علی  هر دو جهان بی ارزش

ارزش   به  ولایت   علی   می باشد

بی مهر و ولای اوست جان بی ارزش

 

*  *  *

 

بس   که   بود   عاشق   تو   خدای  تو

خانه اش   را   گشاید  برای  تو

مادرت       فاطمه       دختر      اسد

در دل کعبه گفت یا  علی   مدد

 

*  *  *

 

از خدا خواهم که در هنگام مرگ و احتضار

بر زبان گردد روانم حرف آخر یا علی

پس چو در قبرم ملک پرسد ز مولا و  امام

گویمش و الله علی با لله علی تَا لله علی