تا ذوالفقار را به عزم حساب بردارد-حاج محمود كریمی

یا حیدر حیدر ...

تا ذوالفقار را به عزم حساب بردارد

تا جا نماز را پی اعتکاف بر دارد

علی حقیقت نور است و هیچ ممکن نیست

که در مقابل شب انعطاف بر دارد

یا حیدر حیدر ...

اگر به حرمت مولا نبود ممکن بود

خدا ز خلق امر تقوی بر دارد

بالا نشسته ای و جهان زیر دست تو

هستی هستی هستی و هستی ز هست تو

با ابروان همچون کمانت چه کرده ای

با یک نگاه من شدم مست مست تو

یا حیدر حیدر ...

عاشق ها دست افسونند

عاقل ها با می نابش دیوونه اند

ساحل ها با ترانه ی ساز موج ها می خونند

با ولای فاطمی همه خراب این میخونه اند

زمین و آسمونها یه باغ بهاره

کویرها مثل یه سبزه زاره

خونه ی خدا آروم نداره

علی رو چشماش قدم بذاره

ای رحمت بی کرونه ی خدا

ای سینه چاک تو خونه ی خدا

نشونه ی تو نشونه ی خدا

علی اسدالله وجه الله ولی الله علی علی علی ...

زمین و آسمونها یه باغ بهاره

کویرها مثل یه سبزه زاره

خونه ی خدا آروم نداره

علی رو چشماش قدم بذاره

علی اسدالله وجه الله ولی الله علی علی علی ...

بوی خدا پیچیده

دل ستاره زمین را بوسیده

رنگ بارش همه قطره های بارون سبزه

امشب رنگ طلایی  چادر خونه ی خدا از خورشیده

شکوفه ی عاشقی زده جوونه

نفس زمین غزل می خونه

چشم کبوتر مست شرابه

پروانه می سوزه عاشقونه

تموم بتکده ها شده خراب

سیاهی شب شده مثل سراب

هلال امشب خم و می و شراب

علی اسدالله وجه الله ولی الله علی علی علی ...

زمین و آسمونها یه باغ بهاره

کویرها مثل یه سبزه زاره

خونه ی خدا آروم نداره

علی رو چشماش قدم بذاره

علی اسدالله وجه الله ولی الله علی علی علی ...

مثل بهشته علی علی

هوای کعبه علی علی

به جلوه اومد علی علی

خدای کعبه علی علی

اشک های مادر علی علی

شبیه روده علی علی

که نو رسیده علی علی

گرم سجوده علی علی

علی اسدالله وجه الله ولی الله علی علی علی ...

دل فلک بی تابه

مکه به زیر تابش مهتابه

بنت اسد نوری را می بینه به روی دستش

می تپه دل همه وقتی علی تو آغوش مادر می خوابه

شبیه نگاهش را کسی ندیده

یل همه قصه ها رسیده

آیه های بوسه ی محمد

روی لب های طفل رشیده

نگاه آیینه ها میگه علی

با اشک های بی صدا میگه علی

تموم عرش خدا میگه علی

علی اسدالله وجه الله ولی الله علی علی علی ...

زمین و آسمونها یه باغ بهاره

کویرها مثل یه سبزه زاره

خونه ی خدا آروم نداره

علی رو چشماش قدم بذاره

سینه ی احمد چه بی قراره

از شوق یارش چشماش میباره

به دام زلف دلش اسیره

تا روی سینه اش آروم میگیره

از عشق تو بیمارم

سرم را روی خاک درت می ذارم

کاشکی نفس آخرم و بکشم وقتی که

اسم قشنگ و بی نظیر آسمونیت را بر لب دارم

دل آواره ی من غرق شعف شد

در به در ایوون نجف شد

لحظه هایی که با تو نبوده

هر نفسش عمرم تلف شد

علی اذن الله وجه الله نور الله علی علی علی ...

علی اسدالله وجه الله ولی الله علی علی علی ...

زمین و آسمونها یه باغ بهاره

کویرها مثل یه سبزه زاره

خونه ی خدا آروم نداره

علی رو چشماش قدم بذاره

علی اسدالله وجه الله ولی الله علی علی علی ...

علی ...