روضه ورود به سرزمین کربلا شب دوم محرم۱۴۰۰ استاد حاج منصور ارضی

السلام علیکم یا اهل بیت نبوه
السَّلامُ عَلَى مَحَالِّ مَعْرِفَةِ اللَّهِ وَ مَسَاكِنِ بَرَكَةِ اللَّهِ

به عشق تو ای یار گفتم حسین
همین اول کار گفتم حسین

خداییش این یازده ماه را؛
به امید دیدار گفتم حسین

شنیدم حبیب عاشق روضه است
نیابت زِ انصار گفتم حسین

نمازِ همه برکت خون اوست
که در سجده بسیار گفتم حسین

شفا از حسین و دوا از حسین
به بالینِ بیمار گفتم حسین

به کوری هر کس نمی خواندش
چه خواب و چه بیدار گفتم حسین

حَسَن دست روی سر من کشید
از آن شب که یک بار گفتم حسین

زگهواره تا گور من نوکرم
بریدم زِ اغیار گفتم حسین

به رویِ دلم حسرت کربلاست
سحر با دل زار گفتم حسین

سر کوچه بازار سنگت زدند
سر کوچه بازار گفتم حسین

رسید بالاخره قافله کنار فرات
سلامتی حسین و قبیله‌اش صلوات
ــــــــــــــــــ
رباب آمده با اصغرش خوش آمده است
رقیه آمده با اکبرش خوش آمده است
چقدر خوب که جمع بزرگان جمع است
تمام قافله پروانه عمه هم شمع است
به بنده ها برسان جلوۀ رب آمده است
خبر کنید زنان را که زینب آمده است

چه با شکوه میاید زِ محملش پایین
*بعد از آنی که دستور داد بارهارو بیارید پایین، اول خیمۀ خانم زینب رو بزنید .. حالا این خانم میخواد از ناقه بیاد پایین یکی عنان گرفته یکی زانو خم کرده ..*

چه با شکوه میاید زِ محملش پایین
سرِ تمامی مردان مقابلش پایین
حجابِ دخترِ حیدر هزار پردۀ نور
زِ قد و قامتِ این زن نگاهِ عالم دور
رکاب دار اباالفضل، پرده دار حسین
شکوه این زن اباالفضل و اقتدار حسین
چرا کسی نمی‌آید سلامشان بکند
سلامشان بکند، احترامشان بکند
بزرگ بانوی این قافله پریشان است
خدا به خیر کند خیره بر بیابان است

*تا رسید دست رو قلبش گذاشت گفت حسین اینجاست میخوان تو رو از من جدا کنن ..*

گمان کنم خبر سر براش آوردن
خبر زِ غارتِ معجر براش آوردن
رسانده اند خبر را که ای صبور حرم
شکسته میشود این سمت ها غرور حرم
اگرچه آمده ای با دو صد جلال اینجا
به عصر روزِ دهم میروی زِ حال اینجا
همان زمان که حسینت میانِ گودال است
همان زمان که تنش زیرِ چکمه پامال است
همان زمان که همه در میانِ آشوبند
به بوسگاهِ نبی نیزه نیزه میکوبند ..

*آقاجان شما مشغول خیمه زدن هستید، خواهرتون بین زن ها نشسته داره زار زار گریه میکنه ناله داره میزنه .. حضرت به عجله اومد سرش رو به سینه گرفت عزیزم چرا اینجوری گریه میکنی؟!.. فرمود داداش از وقتی که اومدم غم عالم به دلم افتاده .. میترسم تو رو از من بگیرن .. نوشتن ساعتی هر دو تا گریه کردن .. بعد آقا فرمود جدم کجا رفت! مادرم کجا رفت! پدرم کجا رفت! حسنم کجا رفت! گفت به خدا همه که رفتن تمام دلخوشیم این بود خدا سایه‌ت رو از سرم کم نکنه .. خیمه ها که زده شد دیدن یه عده اومدن سلام کردن ما از قبیلۀ بنی اسدیم آقاجان .. اول کاری که کرد این زمین هارو همه رو خرید به نام دوستانش زد .. بنی اسد هدیه آوردن، قربونی آوردن .. حضرت فرمود من خودم قربونی دارم .. اما سفارش بهتون میکنم اگه اومدید تو مسیر و کمک دادید خدا کمکتون میکنه حرفاش رو زد به بنی اسد .. دونه دونه همه ساربان ها رو پول داد گفت برید .. همه رفتن .. من نمیدونم این یه دونه ساربان چرا موند تا آخر .. خدا ازت نگذره چه طمعی کرد .. ای حسین ..*

پیچیده در عالم چاووشِ محرم
با گریه بخوانم مادر با قدی خم
ای مذبوح عریان، ای آقای عطشان
مانده پیکرِ تو بی سر در بیابان

واویلا حسین جان ..

می آید زِ هر سو آوای جدایی
امشب جان زهرا گشته کربلایی
امشب قلب عالم دارد آه و ناله
می آید به مقتل هفتاد و دو لاله

واویلا حسین جان ..

از ماتم رسیده جانِ خسته بر لب
خیمه ها به پا شد وای از حال زینب
می ریزد ستاره از چشمانِ تارش
ترسد روی نیزه بیند راس یارش

واویلا حسین جان ..