شور ولادت حضرت امام رضا علیه السلام _ کربلایی حسن عطایی

کبوترونه دلِ من، پر میزنه تا به شما
دلم میخواد باز بخونم، این دو بیتُ واسه رضا

مستی شبِ میلادِ تو ایراد نداره
برقِ چشاتو تیشۀ فرهاد نداره

هرکه همه حکام جهان را که بگرده
دربارِ کسی پنجره فولاد نداره

نشسته دلم در حریمِ رضا
که سایۀ بالا سریمه رضا

خدا نونِ سفرۀ مارو فقط
سپرده به دستِ کریمِ رضا

اَلسُّلطٰانْ اَبَالْحَسَن...

منم تویِ راهِ رضا، آهویِ پَناهِ رضا
شاهیِ تو جای خودش، خادمتم شاهِ رضا

رنگی بزن امشب به شبِ تیره ام ای ماه
تا بلکه مشخص بشود راه زبیراه

جارو زده ام با مژه چشمانِ خودم را
چشمم شود از یُمنِ قدومِ تو قدمگاه

خاکِ پات میشم با عزت میخرم
میشینم تو صحنت فرصت میخرم

این دفعه قسمت شه کربلا برم
واسه حرم مُهر تربت میخرم

اَلسُّلطٰانْ اَبَالْحَسَن...

سرنوشتمُ تا ابد، خدا گره زد با رضا
شوقِ پابوسی با منُ، برات مشهد با رضا

او ضامن آهوست که گیسوش کمند است
در محضر این شاه، گدا شاه پسند است

افتادگی آموز اگر طالبِ فیضی
هرگز نخورد آب زمینی که بلند است

آمدم ای شاهم پناهم بده
خط امانی به گناهم بده

هر چه صله دادی قبوله ولی
به ما براتِ کرب و بلا هم بده

کربلامون دستِ دخترِ، حضرتِ موسی بن جعفرِ
از همون ایونِ آینه اش، کربلا میبره

یٰا اَبٰاعَبدِاللهِ الْحُسین...