روضه شهادت امام حسن عسکری علیه السلام حاج امیر کرمانشاهی

از ما زمینیان به شما آسمان سلام
مولای دلشکسته امامِ زمان سلام

این روزها هزار و دو چندان شکسته ای
حالا کجایِ روضۀ بابا نشسته ای؟

رخت سیاه داغ پدر کرده ای تنت
قربانِ ریشه های نخ شال گردنت

آماده می کنی کفن و تربت و لحد
مَردِ سیاه پوش، خدا صبرتان دهد

گویا دوباره بی کس و بی یار وخسته ای
این روزها کنار دو بستر نشسته ای

انگار غصه دارِ جراحات سینه ای
گاهی به سامرایی و گاهی مدینه ای

یک بار فکرِ زهر و دلِ پُر شراره ای
یک بار فکر واقعه ی گوشواره ای

با این که بر سرِ پدرِ دیده بسته ای
اما به یاد مادر پهلو شکسته ای

آن مادری که بال و پرش درد می کند
هم کتف و شانه هم کمرش درد می کند

هم بین خانه گفت و شنودش اشاره شد
هم آسمانِ روسریش پر ستاره شد

دو ماه و نیم کارِ حسن مو شکافیُ
دو ماه و نیم بازوی مادر غلافیُ

دو ماه و نیم گونه ی زخمیِ ماه تر
از چادرِ سیاهِ سرش سیاه تر

 شاعر علی زمانیان

.