سینه زنی شهادت امام حسن عسکری علیه السلام حسین طاهری

لباس عزا تنت کردی، امام زمان!
از این تلختر،نبود دردی، امام زمان!

منم مثه تو، عزادارم، عزیز دلم
آخه چرا برنمیگردی، امام زمان!

شایداین شبارو، با دلِ شکسته، توی سامرایی
شاید هم مدینه، نمیدونم آقا، دقیقاً کجایی

درد دل تو رو هیچکس، تو این جهان نمیدونه
هزار و چند صد ساله، هیچکی به پات نمیمونه

آجَرَکَ الله، بَقیَّةَ الله...

به سر تب سامرا دارم، امام حسن!
ببین برا تو عزادارم، امام حسن!

دخیلِ دلم به زلف تو، که راهی بشم
به سر تبِ کربلا دارم، امام حسن

آره تو غریبی، ولی باز یه صحن و یه عَلَم که داری
گنبدِ طلایی، یه ضریح و زائر، یه حرم که داری

میخوام بگم از آقایی، که شمعی رو مزارش نیست
یه سایبونی نداره، یه زائرم کنارش نیست

آجَرَکَ الله، بَقیَّةَ الله...

لبای کبود، لبِ تشنه، برات بمیرم
توغربتی و تک و تنها، برات بمیرم

میسوزه تنِ تو از زهر و میلرزه صدات
می افتی رو خاک، گُلِ زهرا، برات بمیرم

امون از غریبی، از دلِ شکستت، دیدی بی وفایی
میوه ی دلت رو، ندیدی یه عُمری، امون از جدایی

دلتنگِ مهدیِ زهرا، بودی تا اون دَمِ آخر
بالا سرت همه دیدن، میخوندی روضه ی مادر

آجَرَکَ الله، بَقیَّةَ الله...

.