روضه حضرت زهرا سلام الله علیها سیدمهدی حسینی

بسم الله الرحمن الرحیم

ستاره ای که مَلَک را رهی به بامش نیست
کدام چرخ که در محور نظامش نیست

چه شاه بانویی آنکه جز شه مردان
ز نسل پاک امامان یکی امامش نیست

چه شاه بانویی آنکه فخر مریم نیز
به جز تفاخر خدمت برای مامش نیست

کسی که پا سر زانوی مرتضی بنهد
کدام قلۀ هستی که زیر گامش نیست

کسی که خَم شده احمد به بوسه بر دستش
شعور عقل شناسندۀ مقامش نیست

به محض دیدن بابا که باغبانش بود
کدام عِطر که در غنچۀ سلامش نیست

مگو کدام فضیلت ندارد آن بانو
بگو کدام فضیلت که ذیلِ نامش نیست

کسی که عقلِ خطیبان ز خطبه اش شد مات
کسی که جز ادب وحی در کلامش نیست

ز انبیاء که همه تشنه اند کوثر را
بگو کدام لبی جرعه نوشِ جامش نیست
 در آفتابِ قیامت بسوزد از حسرت
سری که در کَنَفِ ذِلِ مُستدامش نیست

*قیامت هر جوری شده خودم رو به چادرت میرسونم...*

ز تلخ و شور جهان بی شکایتی بگذشت
که جز حلاوت ذکر خدا به نامش نیست

فدای سادگی خانه ی مُحقّرِ او
که هیچ آئینه همتای خشتِ خامش نیست

سه روز روزۀ آن اَبر با سخاوت بین
که غیر آب سَرِ سفرۀ طعامش نیست

حرم اگر چه ندارد مزار گمشده اش
ولی به نزد خدا کس به احترامش نیست

فدایِ غربت آن استخوان شکستۀ عشق 
که غیرِ لطف و کَرَم جابرِ عظامش(۱) نیست
_
دعای خیر او آنقدر بر مردم محبت کرد
که دشمن گفت: زهرا حق ما را هم رعایت کرد

زمین از آن زمانی که تنش را در خود جای داد
به لطف آب غسلِ فاطمه کسبِ شرافت کرد

علی در خانه بود و رفت زهرا پشتِ در
یعنی به نرخِ دادنِ فرزند و جان حفظ اِمامت کرد

همان کس که طناب آورد و دستانِ علی را بست
طناب خیمه های کربلا را نیز غارت کرد

تنی را مادری در گودی مقتل رها کردُ
سری را در تنور خانۀ خولی زیارت کرد
___
۱_جابر العظم..
یعنی ای شکسته بند استخوانهای شکسته ..

.