مدح خوانی ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام به نفس کربلایی سید رضا نریمانی

چو میبینم جمالش را به چشمم مصطفا باشد
چو میبینم جلالش را سرا پا مرتضا باشد

قد و بالاش غوغایی میان لشگر اندازد
جهانی را به یادِ مصطفی و حیدر اندازد

به وصفش واژه ها را، در صف ابیات بنشاندم
نبی بود و علی بود و علیِ اکبرش خواندم

شبیه مصطفی نور خدایی بر جبین دارد
و در رگهای خود خونِ امیرالمومنین دارد

زبان در وصف او، عاجز چو طفل مانده در راه است
چه باید گفت در وصفش که او مَمسوس فی الله است

ببین که، دست و دلبازیش بر خیرالنسا رفته
و رزم او میان معرکه بر مجتبی رفته

ببین سر تا به پا، پا تا به سر او نور قرآن است
جوانان را بگو او سرورِ کل جوانان است

نمی گردد به درگاهش ارادتهای مردم گم
بهشتِ عاشقانش، سمتِ پایین پاست، ای مردم

به درگاهش بیاور رو که جانِ عالمین است او
شبیه "کاشِفُ الکَربِ الحسین"، باب الحسین است او

شاعر:ناصر شهریاری

هر جا سخن از خاک دری هست، سری هست
هر جا تبِ عشق است، دل در به دری هست

دیروز گدایان همه دنبال تو بودند
هر جا که شلوغ است یقیناً خبری هست

اجداد من از دیر زمان عاشق عشقند
دیدید که در طینت ما هم هنری هست

بازار مرا با قدمت گرم نکردی
یک چند غلامی که بیایی ببری، هست

در غیبتِ شه روی به شهزاده می آرند
صد شکر که در خانه ی آقا، پسری هست

هر جا قد و بالایِ رشیدی ست، یقیناً
دنبالِ سرش نیم نگاهِ پدری، هست

یا حضرتِ ارباب، دمت گرم و دلت شاد
یا حضرتِ ارباب، کرم خانه ات آباد

داریم همه محضر تو عرضِ سلامی
تو شاهی و ما نیز هر آن چه تو بِنامی

تا خانه یِ آبادِ شما بنده پذیر است
نامردترینم نکنم میلِ غلامی

ای قامت قد قامتِ تو عینِ قیامت
قربان قدت صد قد و بالای گرامی

تشخیصِ تو سخت است علی یا که رسولی؟!
پس لطف بفرما و بفرما که کدامی؟!

تو "مُفتَرِضَةُ الطاعِه" ترین واجب مایی
هر چند امامت نکنی، باز امامی

هر کس که هوایِ پدری داشته باشد
خوب است که همچین پسری داشته باشد

شاعر: علی اکبر لطیفیان