سرود ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام به نفس حاج حنیف طاهری

رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبرلیلاست، به چه شاخه نباتی

بدون چشمه ی لعلش، نبود در همه هستی
نه چشمه ای نه قناتی، نه دجله ای نه فراتی

یم فاطمی، ُدر سرمدی گل احمدی، مه هاشمی
ز سُرادِقاتِ محمدی، طَلعت ظُهور و جلالتی

به سَما قمر به نبی ثمر
به فاطمه دُر به علی گُهر
به حسن جگر به حسین پسر
چه نجابتی چه اصالتی

افتخارم به جهان، این سخن شیرین است
من علی اکبریم عزت و دینم این است

علی علی علی علی اکبر..

دمیده برسردنیا چه آفتاب بلندی
رسیده درشبِ لیلا چه ماه بابرکاتی

قدش چه سروبلندی
 چه گیسویی چه کمندی
چه مرتضی سکناتی
 چه مصطفی وجناتی

به ملک مُطاع به خدا مطیع
به مرض شفا به جزا شفیع
چه مقام بندگی اش منیع
به چه بندگی و اطاعتی

خم زلف او چه شکن شکن
به مثال نقره ی خام و تن
سپری به کتف و کفن به تن
به چه قامتی و قیامتی

رفته ای از همه منظر به اباعبدالله
ای صدای تپش قلب اباعبدالله

علی علی علی علی اکبر

چه دلبری چه دلیری
 چه بی مثال و نظیری
چه یوسفی چه عزیزی
 چه ماورای صفاتی

حواس قافله رفته، در صدای اذانش
"هَلا چه حَی عَلایی چه عَجِّلوا بِصَلاتی"

اشبه الناس نبی، آینه ی زیبایی
نسل مجنون منم و، تو پسر لیلایی

علی علی علی علی اکبر

شاعر :عباس شاه زیدی