سرود ویژۀ میلادِ منجی عالم بشریت حضرت مهدی سلام الله علیه به نفس حاج مهدی رسولی

با اولین بارون که میباره
می آیی و این اول دنیاست
رویای روزی که تو برگردی
زیبایی چشم انتظاری هاست

 سامون این دلهای بی سامون
 تو اَبری و ما تشنۀ بارون
 برگرد و با لبخندِ زهراییت
 آرامشُ به خاک برگردون

دنیای من عقبای من ای اسم تو آغازم
من زندگیمو با مددِ از عشق تو میسازم
ای بالِ پروازم ..

دیگه غصه ندارم
اگه دعایِ تو پشتِ سرم باشه
دیگه کم نمیارم
اگه دعایِ تو پشت سرم باشه

این خاک با اهلش نمیسازه
ای آسمون پا در میونی کن
ای سورۀ رحمت ببار اینجا
خاکِ زمینُ آسمونی کن

از زخمِ تو قلبت خبر داریم 
میدونیم از این‌ خاک دلگیری
اما نگو تو این غریبی ها
دستای دنیارو‌ نمیگیری

دنیای من عقبای من ای اسم تو آغازم
من زندگیمو با مدد از عشقِ تو میسازم
ای بالِ پروازم ..

دیگه غصه ندارم
اگه دعایِ تو پشت سرم باشه
دیگه کم نمیارم
اگه دعای تو پشت سرم باشه

صبح از شبِ چشم تو سر میره
لبخندِ تو معنایِ خورشیده
بیچاره تقویمی که یک‌عمره
روزای خالی از تو رو دیده

امیدِ روزی که تو‌ برگردی
این زندگی رو زندگی کرده 
تو‌ کعبۀ سیار دنیایی
چون قبله هم‌ دورِ تو‌میگرده

دنیای من عقبای من ای اسم تو آغازم
من زندگیمو با مدد از عشق تو میسازم
ای بالِ پروازم ..

دیگه غصه ندارم
اگه دعایِ تو پشت سرم باشه
دیگه کم نمیارم
اگه دعای تو پشت سرم باشه

رودیم ولی از پا نمیوفتیم 
این رود راه افتاده دریا شه
دنیای ما از عشق پر میشه
پای شهادت که وسط باشه

هرچند سرتا پا پر از دردیم
با دست خالی اومدیم اما
با دست خالی برنمیگردیم

دنیای من عقبای من ای اسم تو آغازم
من زندگیمو با مدد از عشق تو میسازم
ای بالِ پروازم ..

دیگه غصه ندارم
اگه دعایِ تو پشت سرم باشه
دیگه کم نمیارم
اگه دعای تو پشت سرم باشه