مدح‌وتوسل ویژۀ میلادِ منجی عالم بشریت حضرت مهدی سلام الله علیه به نفس کربلایی حسین طاهر

باز هم جز سخن شهد و شکر هیچ مگو 
وقت شادی شده از خون جگر هیچ مگو
تا غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو 
مست عباسم و از عمق جگر می خوانم
من غلام قمر نیمه شب شعبانم

مست و دیوانه شدم، عقل به من می خندد
گل نرکس به در و دشت و دَمَن می خندد
نرجس آورده پسر باز حسن می خندد
مطربا وقت غزلخوانی و بر دف زدن است
شیعه در شادی و  شور و شعف و کف زدن است

دوش در حلقۀ ما قصۀ گیسوی تو بود 
تا دلِ شب سخن از سلسه ی مویِ تو بود 
شیعه مشتاق کمانخانۀ ابروی که بود
هاتفی گفت که یار ازلی آمده است
چارده بار علی پشت علی آمده است

آنکه در جسم جهان روح شده مهدی ماست
عمر او خضرتر از نوح شده مهدی ماست
کاه در مکتب او کوه شده مهدی ماست
هر که از آمدنش شاد شده کف بزند
سینه اش فاطمه آباد شده کف بزند

اولیاء شیفتگان پسر زهرایند
اصفیاء سر به رویِ خاک فرج می سایند
انبیاء منتظر دولت این آقایند
یکی از منتظران فرج او عیساست
ذکرش عجّل لِوَلی الفَرج مهدی ماست

کاش باشیم برایش همه مرآت ظهور
روز و شب بر لب مان ذکر و مناجات ظهور
و ببینیم در آفاق علامات ظهور 
آید آن روز که اخبار بگوید آمد
شیعه در کوچه و بازار بگوید آمد

در مرامش بنویسید که غارت ممنوع
کیسه ملت اگر هست ، خسارت ممنوع
سفر خارج اشراف و عمارت ممنوع
می رسد آنکه غم او غم بیت المال است
پسر شیر خدا مَحرم بیت المال است

او نباشد ، همه جا سیل بلا می آید
با ظهورش به جهان صلح و صفا می آید 
عاقبت از طرف کعبه صدا می آید
هر که دارد سر همراهی ما بسم الله
هر که دارد هوس کرببلا بسم الله