روضه حضرت جواد الائمه سلام الله علیه اجرا شده شب نهم ماه مبارک رمضان به نفس کربلایی حنیف طاهری

ای سائلِ سائلت کرامت
مرهون تو جود تا قیامت

ای ثبت به خط و خال و حُسنت 
توحید و نبوت و امامت

مانندِ نهال در بَرت خم
خوبانِ همیشه راست قامت

هم کوچَکِ کوچکت بزرگی
هم بنده بنده ات زِعامَت 

تا هست خدای را خدایی
تو جود کنی و ما گدایی

*نامه نوشت امام رضا علیه السلام به میوه ی دلش جوادش گفت: عزیزم شنیدم از در کوچک خانه خادمها بیرونت میارن، اینا نمیخوان از تو خیری به مردم برسه، عزیزِ دلم! از در بزرگ خانه بیرون برو، همیشه همراه خودت پول برای تصدق داشته باش، به همه برسون خیرت رو ...*

دردا که گشت با من بیگانه یارِ جانی
با دست خود مرا کُشت، لب تشنه در جوانی

من از نفس فِتادم بر خاک رخ نهادم
او میزند به مرگم لبخندِ شادمانی

آه عُمرم! چو عُمر یک آه کوتاه بود کوتاه
شد اولِ حیاتم پایانِ زندگانی

لب تشنه ام ثوابی، ای اُمِّ فضل! آبی 
بِالله این نباشد پاداش مهربانی

برون حجره همه پای کوب و افشان
ولی درون حجره یکی بود و دست و پا میزد

*یه کنیزی میگه: دلم سوخت گفتم یه جرعه آب ببرم برا جواد الائمه، اونقدر که میگفت جگرم میسوزه. نزدیک که شد ملعونه اُمِّ فضل! دوید ظرف آب رو گرفت جلو چشای جواد الائمه هی آب رو به زمین ریخت...
قبل از اینا این صحنه یه بار دیگه کربلا تکرار شده بود... ده نفر شدن، مشکارو پر از  آب کردن، ارباب ما امام‌حسین میگفت جگرم از تشنگی میسوزه، هی آبارو دور گودی قتلگاه میریختن......حسین ....*