مناجات ویژۀ ماه مبارک رمضان به نفس حاج منصور ارضی

آمده ماه اجابت کردنِ هر خواسته
بنده ی بی چشم و رو را بنده‌ پرور خواسته

آی صاحَب‌خانه! مهمان آمده رَدَّش نکن
حاجتش را سائلت تنها از این در خواسته

گرچه بد کردم، نوازش کن مرا، تنبیه نه !
عبدِ خاطی جز محبت چیز دیگر خواسته

یا غِیاثَ المُسْتَغیثین! تو به فریادم برس
دادِ من از دستِ نفسِ سرکشم برخواسته

کارِ من تا بیخ پیدا کرد، اشکِ من چکید
اینکه وا گردَد گره‌ها، دیده‌ ی تَر خواسته

داشتم رسوای عالم می شدم، زهرا رسید
سربلندی مرا همواره مادر خواسته

ذوق افطاری من، خرمای نخلِ مرتضی است
از همان جنسِ رطب هایی که قنبر خواسته

وقتِ دفن بچّه‌ شیعه می رسد بابای او
ما نمی گوئیم، این را شخصِ حیدر خواسته

چند سالی قسمتِ ما کربلا رفتن نشد
مَضْجَعِ ارباب را آغوشِ نوکر خواسته

مقتل آورده است آقای غریبم تشنه بود
آه! جای جرعه آبی، شمر، خنجر خواسته