سرودویژهٔ ولادت کریم اهل بیت امام‌حسن مجتبی علیه السلام به نفس حاج محمود کریمی

اگر رَبّنا رَبّنا کرده ام
سحرها خدا را صدا کرده ام
خودم را بر این سفره جا کرده ام
دراین پانزده شب، دعا کرده ام

خدایا به چشمان مستِ حسن
بده دستِ من را به دستِ حسن

من امشب برآنم که مثلِ قدیم
دلم را ببندم به راهِ نسیم
دراین ماه با یاعلی، یا عَظیم
بیوفتم بدست و به پای کریم

کریمِ کریمانِ عالم حسن
دَمت گرم دَردت به جانم حسن

درآن شب که عالم قمردار شد
درخت نبوت ثمردار شد
علی شاه مردان پسردار شد
زمین پیشِ پایش خبردار شد

چه بهتر از اینکه به هر انجمن
به زهرا بگویند أُمُ الحَسن

*رسول خدا (ص)فرمودن‌:چشمی که برای
حسنم‌گریه کند.گریان وارد محشر نمی شود.

 روز محشر که همه گریانند
 گریه کن های حسن همه خندانند.....* 

حسن اسمِ اعظم حسن کلِ دین
حسن حقِّ مطلق حسن بی قرین
حسن کیست ایاکِ هر نَستعین
حسن کیست گردن زن ناکثین

به حلمِ حسن دشمن اقرار کرد
معاویه را صلحِ او خوار کرد

منم که شدم مبتلای، حسین
زمین خورده ام پیشِ پای حسین
شدم وقفِ دولت سرای حسین
چه بهتر که محضِ رضای حسین

بپا خیزم و باز طوفان کنم
دوباره حسن جان حسن جان کنم

حسین است محوِ وِقار حسن
حسین است هرجا کنارِ حسن
حسین است است دنبالِ کار حسن
حسین است در اختیارِ حسن

حسینی که سَرها کف پای  اوست
امیری حسن روی لبهای اوست

بیا طوس صحنِ رضا را ببین
نجف باش و ایوان طلا را ببین
شلوغی کرب وبلا را ببین
خودت غُربتِ مجتبی را ببین

دمِ گنبدِ شاه عبدالعظیم
بگو یا حسن یا غریبِ کریم

بزودی همه چشمه ها جاری است
بقیعِ حسن پر زِ معماری است
و هر نوکری گرمِ یک کاری است
تمام ضریحشِ طلاکاری است

براین غصه با عشق حاکم شویم
همه واردِ صحنِ قاسم شویم

به این فکر کردی چرا شد سِپید؟
مویی که بر آن، شانه زهرا کشید
غمی که حسن دید را کَس ندید
حسن درهمان کوچه ها شد شهید

اگر صبرِ او حرف هر منبریست
بدانید مردم، حسن مادریست

#شاعر :سید پوریا هاشمی