مناجات با امام زمان عجل الله تعالی ویژهٔ ۸ شوال به نفس استاد حاج‌منصور ارضی

اَللّـهُمَّ اَرِنيِ الطَّلْعَةَ الرَّشيدَةَ، وَالْغُرَّةَ الْحَميدَةَ. 

پیر دنیا شدم ایّام جوانی که گذشت
وقف دلدار نشد عمر گرانی که گذشت

سرِ سجاده‌ی تسلیم نیاورد مرا
این‌ همه حیّ علیٰ‌های اذانی که گذشت

غافل از اینکه فقط چشم تو رزّاق من است
همه‌ی عمر پِی لقمه‌ی نانی که گذشت

چشمِ امید به روز عرفه دوخته‌ام
گَر نبخشیده‌ایم در رمضانی که گذشت

صاحبِ العَصر سر وعده‌ی خود بود ولی
ما سر وعده نبودیم زمانی که گذشت

بعد هر "وَ انظُر اِلَینا" به منِ بی سر و پا
نظر انداخت به چشمِ نگرانی که گذشت

زِ خرابات گذشت و ثمرش را دیدی
گشت سرسبز زِ هر جا و مکانی که گذشت

رَد شد از کوچه‌ی ما باز نفهمیدیم کیست
مرد نورانی بی نام و نشانی که گذشت

*در روایت آمده: وقتی آقا ظهور کنند مردم میگن‌ ما بارها این آقا را دیده ایم .*

به وصالش برسد هرکه حسینی باشد
به همه فاش کند این راز نهانی که گذشت

روضه برپا شد و صاحب نفسی گفت به من
مادرش بود همین سَروِ کمانی که گذشت

هر زمان جانب آن شاه سلامی کردم
برد تا کرب و بَلا نامه‌رسانی که گذشت

مجلس روضه بهشت است ولی غافل بود
روضه خوان نیز از این باغ جنانی که گذشت