روضه‌ وتوسل ویژهٔ شهادت حضرت حمزه علیه السلام به نفس کربلایی حنیف طاهری

دشمن همین به کشتن او اکتفا نکرد 
در فکر مُثلِه کردن آن پارسا فتاد

 هر کس برفت تا خبر آرد ز نعش وی 
بر مصطفی، کنار وی از غم زِ پا فتاد
 
تا خودِ پیمبر آمد چون جسم حمزه دید
زد فریاد آن چنان که طنین در فضا فتاد

 یا رب چه بود حالِ صفیه چو دیده اش
 بر جسم آن برادر در خون شنا فتاد

 در ذکرِ این مصیبتِ جانسوز ناگهان
 دل در هوای واقعه ی کربلا فتاد

 کی؟ کجا ؟
وقتی که راه قافله ی غم نصیبِ شام
بر کُشتگانِ بی سرِ دشتِ بلا فتاد

وقتی که چشم زینب کبری به قتلگاه 
بر جسم نور دیده ی خَیرُ النِسا فتاد

بی اختیار فریادِ هَذا حسینم سر زد
سر زد چونان ناله که درجهان فتاد

پس با زبان پُر گِله آن بَضعِهٔ بتول 
رو‌کرد به مدینه که یا أیُها الرسول 

این‌کشته ی فتاده به هامون حسین توست