مناجات و توسل به امام زمان روحی له الفدا ویژۀ ورود خاندان آل الله به سرزمین کربلا به نفس حاج محمدرضا طاهری

شد ماه عزا میکشی از عمق دلت آه
شرمنده که از داغ دلت نیستم آگاه

می آمدی ایکاش به همراهِ محرّم
در بزم غریبانهٔ عشّاق؛ شبانگاه

حسرت به دلم مانده که یکروز بخوانم
در محضر تو یک دو سه خط  روضهٔ کوتاه

*همه گریه کن های عالم رو جمع کنی به اندازه ی یه صبحِ امام زمان نمیتونن گریه کنن... صبح و شب گریه میکنه برا ابی عبدالله*

هستی و نمی بینمت و کاش ببینم
آن لحظه که با شال عزا میرسی از راه

*اعتقاد ما اینه هر جایی خیمه ی ابی عبدالله برپا بشه قبل از ماها خودِ امام زمان حضور پیدا میکنه، نه تنها خودشون، فرمودن: مادرم زهرا میاد، بابام علی میاد،ملائکة الله میآن...*

میسوزی و پا تا به سرت می‌شود آتش
می نوشی اگر جرعه ای از آب در این ماه

*هر جرعهٔ آبی که نوشِ جان میکنه، میگه: بمیرم برا لبای خشکیده ات یا اباعبدالله،  هی میگفتی: آه! جگرم داره از تشنگی میسوزه...*

از جدّ غریبت به دلت مانده چه داغی
از مقتل و از خنجر و از ضربهٔ جانکاه

*اما اونی که امام زمان رو بی تاب میکنه اینه:...*

بر صورتِ خود میزنی از داغ اسارت
از عمه که شد همسفرِ خولیِ گمراه

جانم به فدای تو صباحاً وَ مساعا
ای منتقمِ خون خدا آجرک الله!

شاعر مرضیه عاطفی