سینه زنی وتوسل ویژهٔ شهادت امام صادق علیه السلام به نفس حاج اسلام میرزایی

به کی بگم این دردو ، به کی بگم از حالم
روضه خونِ مسمار و سینه زن گودالم

خونه پُر از دود و کوچه پُر از مِه شد
حُرمتی که بازم به زیرِ پا له شد

روضه روضه ی در و دیواره
روضه آخرش کوچه بازاره
پای روضه جون بِدی جا داره

 آه از غریبی، آه از غریبی...

مدینه باز دلگیره، مدینه باز پُر درده
تموم روضه امشب به کوچه برمیگرده

هم نفسِ حیدر ، هم نفسِ مادر
دلی که تو غربت تو شعله زد پرپر

باز پُشتِ دری هیزم آوردن
قلبِ پیرمردی رو آزردن
بستن دستشو بی هوا بردن

آه از غریبی، آه از غریبی...

مدینه خوب میدونه دستِ خزون بی رحمه
اونکه تو تب میسوزه عطش رو خوب میفهمه

یکی داره ذکرِ حسین و میگیره
روضه داره سمتِ کرب و بلا میره

وای از غربتِ پسرِ زهرا
تشنه کُشتنش ظهر عاشورا
سر رو نیزه و تن روی خاکا

آه از غریبی، آه از غریبی...