مدح خوانی ویژهٔ دهۀ کرامت و ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها اجرا شده به نفس سیدمهدی میرداماد

بانو شب میلادِ تو انگار 
صحنِ حرم آیینه بندان بود

حال قشنگی داشت گلدسته
 لبریزِ از آیاتِ قران بود

یادم می آید مادرم می گفت: 
حوضِ حرم دریاست ساحل باش

اینجا که می آیی به رسم عشق
 پا تا به سَر، سَر تا به پا دل باش

اینجا همه مانند آهویند
ضامن شدن ارثیست می دانند

چَشمان مردم غرق اُمّید است
وقتی زیارت نامه می خوانند

"مَعصُومةُ اُختُ الرِضَا الَمَعصوم
نَطْلُب شَفاعَتْ مِنْکَ یا حَورا"

"کُل عُثرَتِک بِالْجود مَعْروفِین
حِیدرأَبوکِ اُمِّکِ الزَّهرا"

هر بار در صحن تو مشهد را
از راه خیلی دور میبینم

شب هم که باشد شهر را سرشار
از نورِ بیتُ النُّور می بینم

گم میشود تنهاییم در شهر
وقتی که باشم با تو رو در رو

هر بار در ایوانِ آیینه
می بینی ام، می بینمت بانو

دلهای ما را مرقدت در قم 
راهی به سوی مشهد و ری کرد

آری برای درکِ خوشبختی
باید اِرم را تا حرم طی کرد