سینه_زنی و توسل به حضرت جواد الائمه علیه السلام اجرا شده به نفس حاج میثم مطیعی

داره دستاشو هی می‌کوبه زمین
شنیده بازم روضه‌ی مادرو
بازم قصه‌ی کوچه یادش اومد

شنیده بازم ماجرای درو
شنیده یه شب شعله‌ی بی کسی

به آتیش کشونده در خونه رو
شنیده که آتیش زدن چادرِ

پر از وصله‌ی مادرِ خونه رو
میخونه با گریه همش زیر لب

چه جوری فراموش کنم این غم و
نمی بخشم اون کوچه‌ی خاکی و
نمی بخشم اون سیلیِ محکم و

«امون ای دل از غم دنیا
غم حیدر ماتمِ زهرا»

مسعودی در کتاب اثباتُ الوَصیه نوشته: "انِّی لَعِنٔدُ الرِّضا آذ جِیء بِابی جَعفر". میگه من پیش امام‌ رضابودم یه وقت جواد الائمه‌ وارد شد. "وَسِنِهُ أَقَلَّ مِنْ أَرْبَعَ سِنین" از چهار سال  کوچیکتر بود "فَضَرَبَ بِیَدِهِ ألاَرض" آقای ما با مُشت به زمین زد."وَ رَفَعَ رَأسَهُ إِلی السَّما" جواد الائمه سر به آسمون بلند کرد."فَقالَ لَهُ الرِّضا عَلیهِ السّلام "امام رضا رو‌ کرد به فرزند صدا زد، "بِنَفسی"قربونت برم "فَلِمَ طالَ فِکرُکْ؟" به‌ چی فکر می کنی چقدر نگاه کردنت به آسمان طولانی شد؟ فَقالَ فِیما صَنَعَ بِاُمّی فاطِمَة، بابا! دارم به اونچه با مادرم‌ فاطمه ی زهرا کردن فکر می کنم....بعد فرمود من انتقام می گیرم..*

گذشت و گذشت روزای اشک و آه
رسید روزی که آسمون گریه کرد

یه آقا روی خاکِ حجره همش
داره دست و پا می‌زنه بین درد

خدا! به جوونیش خودت رحم کن
جَوونه مث مادرش فاطمه

تو این لحظه‌های پر از تشنگی
بیاد کاشکی بالاسرش فاطمه

بمیرم که خونه اش شده مَقتلش
بمیرم که خونه اش پُر از هلهله ست

بمیرم که خیلی صبوره آقا
نه اهل شکایت نه اهل گله ست

«غریب آقا ای غریب آقا»

شاعر:رضا یزدانی