روضه و توسل به حضرت سیدالشهدا علیه السلام ویژهٔ شب جمعه اجرا شده به نفس سید مهدی حسینی

باز شب جمعه و موکب نِعمَ الحبیب
نام تو بردم وَزید از نفسم بوی سیب

شور به پا کرده در هیأت انصار عشق
روضه‌ی هَل من معین، ناله‌ی امَّن یُجیب

عشق، نفس‌گیر شد سینه‌زنت پیر شد
زود بیا دیر شد بر سر نَعش حبیب

مهلت ما سر رسید لحظه‌ی آخر رسید
تا نفسی مانده أوصیکَ بِهذا الغریب

گر بشکافی هنوز خاک شهیدان عشق
می‌شنوی نوحه‌ای در غم شیبُ الخضیب

آه از آن لحظه ای که با تن چاک چاک
نهادی ای تشنه لب صورت خود را به خاک

تا تو‌شدی کشته ما بی سرو سامان شدیم 
قُلقُله شد در حرم ولوله شد در خیام 

وای حسین کشته شد
روضه همین والسلام
ولوله شد در خیام

به سمت گودال از خیمه دویدم من 
شمر جلوتر بود دیر رسیدم من

سر تو‌دعوا بود ناله کشیدم‌من 
سر تو رو بردن دیر رسیدم‌ من

ای کشته ی گرسنه وتشنه ابی عبدالله
حلقومت و سپردی به دشنه ابی عبدالله

«سَیدِ مظلوم حسین‌جانم حسین‌جانم»

حسین رفته به گودال تا شهید شود
حسین رفته به‌ گودال رو‌ سفید شود
حسین رفته‌ که صد مرتبه شهید شود

قراربود گرفتار آن پلید شود
اما بنا نبود شناساییش بعید شود

«حسین آه..حسین آه...حسین آه»

ای که به عشقت اسیر، خیل بنی آدمند
سوختگان غمت با غم‌ِ دل خُرمند

هر که غمت را خرید عشرت عالم فروخت
با خبرانِ غمت بی خبر از عالَمند

تشنه لب عالمین ای شَه مظلوم حسین
فاطمه را نور عین ای شه مظلوم حسین