مدح و توسل ویژهٔ ولادت عقیلهٔ بنی هاشم حضرت زینب سلام الله علیها اجرا شده به نفس حاج عباس حیدر زاده

به نام آنکه به ما داد درس ایمان را
همان که زندگی اش زنده کرد انسان را

همان که بر همگان درس عاشقی آموخت
ز دستِ لیلی و مجنون گرفت میدان را

به نام نامی آن بانویی که با زحمت
نشاند بر لبِ عالَم دمِ حسین جان را

اگر نبود،نبودیم نوکران حسین
میانِ سفره ی ما او گذاشت این نان را

همان کسی که همیشه حکایت صبرش
صبور کرد دلِ مادر شهیدان را

به نام آن زنِ مرد آفرینِ کرب و بلا
همان که از دل ما بُرد ترسِ طوفان را

کجاست دشمنِ شیعه؟حریف می طلبیم
مُریدِ حضرتِ زینب عقیلةُ الْعَربیم

دوباره در دلم آشوب محشر کبراست
چگونه من بنویسم از آن که بی همتاست

گرفته ام به روی دست کاسه ی چه کنم ؟
و مانده ام که بگویم خدیجه یا زهراست ؟

خدا کند که بفهمیم کیست این بانو ؟
شناخت هر که مقامش از اولیاءِ خداست

نوشته اند که خیلی به مادرش رفته
نوشته اند که خیلی فداییِ مولاست

نوشته اند که یک عمر اهل نافله بود
مُراد و پیرِ تمامِ نماز شب خوان هاست

*حتی شام عاشورا با آن همه داغ سنگین، نماز شبش ترک نشد ، نشسته نماز شب خوند، همان نماز شبی که ابی عبدالله علیه السلام، به ایشان فرمود : خواهرم، منو توی نماز شبت یادت نره ...*

نوشته اند از آن دَمْ که چشمِ خود وا کرد
اسیر و عاشق و حیرانِ سید الشهداست

نوشته اند کِراماتِ کوثری دارد
ببین مقام علی را چه دختری دارد

رسیده شیعه به اینجا به همّتِ زینب
زمین، حسینیه شدبا عنایت زینب

چه با شُکوه سپاهی چه لشکری دارد
حسینیان جهانند اُمَّت زینب

بزرگ و کوچکِ عالَم مُحرمِ هر سال
شوند راهی روضه به دعوتِ زینب

هزار طایفه در روز اربعین، جا شد
میان کرب و بلا با کرامتِ زینب

هزار شکر، خدا را که خانواده ی ما
شدند نوکرِ دربار و رعیتِ زینب

برای دیدن آن جمعه یِ فرج باید
قسم دهیم خدا را به حُرمتِ زینب

شاعر:محمدحسین رحیمیان