سینه زنی وتوسل ویژۀ وفات حضرت أُم البَنین سلام الله علیها اجرا شده به نفس کربلایی نریمان پناهی

ستاره میبارم قمر ندارم من 
به من نگید مادر، پسر ندارم من

«ام البنینم وای...»

*حضرت ام البنین آنقدر مهربونه غیر ممکنه بری در خونه ش درو باز نکنه. شنیدی اون فقیر رو که هر سال میومد جیره ی یه سالش رو می‌گرفت و میرفت..اومد در خونه ی عباس در زد بی بی فرمودکیه؟ گفتن  اون مسکینی که هر سال میاد... گفت برو‌ بهش بگو اون آقایی که تو میگی کربلا جامونده هرچی میخواد بهش بدید بره تا بهش دادند.. گفت من از دست شما نمیخوام. من از دست همون آقا میخوام .مادر قسمش داد انقدر دل ما رو نسوزان من مادر عباسم ،اینا همش ماله عباسه... اونی که میگی دستاش رو قطع کردند عمود آهنین به فرقش زدند..*

«ام البنینم وای...»

جسم عزیزم رو چه زیرورو کردند
به پیکرِ عباس نیزه فرو کردند

وقتی به خاک افتاد علقمه شد بیتاب
تا مشک آبش ریخت شد از خجالت آب

«ام البنینم وای...»

*پیش زینب اصلاً اسم عباس رو نمی آورد پیش رباب اسم عباسش رو نمی آورد.همش سرش پایین بود میگفت: رباب ببخش عباسم رو، خانوم ببخش عباسم رو،  شنیدم دور عباسم رو گرفتن، شنیدم از دور تیربارونش کردن،  وگرنه مَشک رو میرسوند به خیمه، به من قول داده بود. شنیدم خیلی نامردی زدنش، شنیدم از آقا اجازه خواست.. آقا اجازه نداد بره میدون. وگرنه عباس همه رو حریف بود به من قول داده بود...*

کجاست علی اصغر رباب پریشونه
گهواره خالی رو لالایی میخونه

کاروان با این دلم چه ها کردی 
سه ساله ی ما رو چرا نیاوردی

«ام البنینم وای...»

چو خیمه ها وا رفت وقتی علمدار رفت
ناموس آل الله تو کوچه بازار رفت

شنیده ام زینب زد دست غم بر سر
از داغ اون گودال از دست اون خنجر

به سمت گودال از خیمه دویدم من
شمر جلوتر بود دیر رسیدم من

سر تو دعوا بود داد کشیدم من
 سرتو رو بردن دیر رسیدم من
ای عزیز دلم ای حسین شهیدم