روضه وفات حضرت زینب سلام الله علیها

کیست این بانو که خلقی واله و شیدای اوست

گرمی بازار عشق از گرمی سودای اوست

کیست این بانو که دین مُسَخّر کرده است

کشور قرآن مصون از همت والای اوست

فاش گویم زینب است این پاره قلب بتول

زینب است این آسمانها فرش زیر پای اوست

زینبی را در فصاحت آن که هنگام سخن

عالمی سوزان همه از نطق آتشین زای اوست

شام را ویرانه گر بینی و در هم ریخته

این ز تأثیر فغان و ناله و غوغای اوست

 

روز وفات بی بی دو عالم زینب کبری است ، صاحب عزا امام زمان است ، امروز زهرا عزادار است ، امیرالمؤمنین عزادار است ، حسن عزادار است ، حسین عزادار است ، اما مثل چنین روزی فراق حسین و زینب پایان پذیرفت ، لحظه های آخر عمرش بود به شوهرش عبدالله بن جعفر فرمود : عبدالله دستور بده بستر مرا ببرند در صحن خانه ، بسترم را زیر آفتاب بگذارند .

عبدالله عرض کرد خانم شما مریضه اید آفتاب برای شما ضرر دارد تا این را گفت، صدای گریه زینب بلند شد .فرمود : عبدالله نبودی کربلا ، ببینی بدن حسینم سه روز روی خاک کربلا بود ، کسی نبود این بدن را بردارد ، همه صدا بزنید حسین .

 

منبع:کتاب گلچین احمدی