مناجات وتوسل به صاحب الزمان روحی له الفدا اجرا شده به نفسِ استاد حاج‌ منصور ارضی

آلوده ام آلوده را هم راه باید داد
راهی نشان بر بنده ی گمراه باید داد

شرمنده ام شرمنده را تکریم باید کرد
تا می شود شرمنده را درگاه باید داد

عبدِ سراپا جرم را از در نمی رانند
آنکه زمین خورده مدد، گهگاه باید داد

درمانده ام درمانده را هم یار باید شد
سلطان که می داند گدا را جاه باید داد

آقابدی های خودم را خوب می دانم
بد را نجات از دشمنِ بدخواه باید داد

من یوسفِ دل را به چاه سینه افکندم
گاهی طنابی در درون چاه باید داد

سر در نمی آوردم از کرب و بلا اصلاً
وقتی دلم میسوخت دیدم آه باید داد

ارباب آمد با غمِ خود آشنایم کرد
دیدم که دل را هدیه بر آن ماه باید داد

من تازه فهمیدم تمام عمر دنیا را
دل را قیامت را به قتلگاه باید داد

من از حرم تا قتلگاهِ یار را دیدم
جان را برای حفظ خیمه گاه باید داد

با گوشِ دل در قتلگاه شاه بشنیدم
این نوحه را بر غربتِ این شاه باید داد

آقا گلی گم کرده ام رحمی به خواهر کن
قدِّ کمان آورده ام رحمی به خواهر کن

«مظلوم حسین جانم...»