مدح ویژۀ ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام و روزجوان اجرا شده ۱۴۰۱به نفسِ سید امیر حسینی

بلند بالا و نیک سیرت چنان پیمبر علی اکبر
به خَلق و خُلق و به صوت و منطق نبی دیگر
 علی اکبر

رسول صورت بتول عصمت علی شجاعت حسن سخاوت
حسین هیبت چو بوالفَضائل یلِ دلاور علی اکبر

به کربلا تا که زائر آید همیشه پایین پاست مقصد
که از وجود تو شد ضریح حسین ششدر علی اکبر!

ستاره‌ی بی بدیل لیلا برای شادی دلیل لیلا
عَلیک قَولاً ثَقیلِ لیلا عزیز مادر علی اکبر!

لبت چو میلی به تاک دارد درخت خانه چه باک دارد
اراده ای کن ز نخل انگور میزند سر علی اکبر!

چه دارم از تو برای گفتن حدیث حسن تو ورد دشمن
(ولی)نبودی ولی نداری کم از برادر علی اکبر!

به صبح و ظهر و به عصر و مغرب حسین امام و تویی مکبر
پس از شمایان نماز هم می‌شود مکدر علی اکبر!

خیام آل علی‌ست بستان که هر کدام از شما بزرگان
یکی‌ست نخل و یکی‌ست سرو و تویی صنوبر علی اکبر!

شاعر:سید محمد حسین حسینی

 

والا علی اکبر زیبا علی غوغا علی رعنا علی اکبر
باد موافق را با گیسویش انداخته ازپا علی اکبر

 اصلاً به جای زلف پیچیده دور سر شبِ احیا علی اکبر
 با تیغ ابرویش جمعِ عدو را میکند منها علی اکبر

یا مَظهرَ الوالی یا مصطفی, یا مرتضی و یا علی اکبر
اعلان ختم جنگ؛ می شد اگر می تاخت با سقّا علی اکبر

 بابا ز دنیا و می برد هر لحظه دل ازبابا علی اکبر
 بعد از تو بابا گفت ای خاک عالم بر سر دنیا علی اکبر!