توسل ومناجات با خدا ویژه ماه مبارک رمضان اجرا شده شب ششم رمضان ۱۴۰۲به نفسِ استادحاج منصور ارضی

"الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل 
فَرَجَهُمْ وَالْعَنْ أعْداءَهُم أجْمَعِینَ.. لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ.. أَسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذی لا إِلـهَ إِلاّ هُو الْحَیُّ الْقَیُّومُ، الرَّحْمنُ الرَّحیمُ، بَدیعُ السَّماواتِ وَ الأَرْضِ، مِنْ جِمیعِ ظُلْمی وَ جُرْمی و إِسْرافی عَلی نَفْسی وَ أَتُوبُ إِلَیْه...اَللّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضانَ الَّذى اَنْزَلْتَ فيهِ الْقُرْآنَ وَافْتَرَضْتَ على عِبادِكَ فيهِ الصِّيامَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ...وَ ارْزُقْنى حَجَّ بَيْتِكَ الْحَرامِ فى عامى هذا وَ فى كُلِّ عامٍ وَ اغْفِرْ لى تِلْكَ الذُّنُوبَ الْعِظامَ فَاِنَّهُ لا يَغْفِرُها غَيْرُكَ يا رَحْمنُ يا عَلاّمُ.الهی العفو...."

گردن کشیدم چون مست نفسم
فراریم من از دستِ نفسم

تو آبرو دار، من مردم آزار
آبرویم رفت در کوچه بازار

«یاربی العفو...»

به تو رسیدم با کوچه گردی
شرمنده کردی ردّم نکردی

خبر کن امشب اهل محل را
محتاج عفوم وا کن بغل را

آلوده ی بد بویی رسیده
کارم به تارِ مویی رسیده

شیطان بمن صد دوزو کلک زد
گفتم کمک کن، جای کمک زد

تا قهر کردم منت کشیدی
سرخورده ها را بهتر خریدی

با این خجالت با سربه زیری
گفتم علی که دستم بگیری

«یا ربی العفو...»

کلبِ نجف را حیدر پسندید
فرزند بد را مادر پسندید

زهرا اجازه زهرا اجازه در زدن داد
دستِ مرا هم دست حسن داد

«یا ربی العفو..»

هم عبد اربابِ بی کفن باش
هم بینوای بیتُ الحسن باش

ای نوجوان هر جا سر نگردان
از ماه نجمه رو بر نگردان

پوشیده جای جوشن کفن را
زینب دعا کرد ابن الحسن را

در خیمه نجمه جانش ز تن رفت
قاسم به میدان جای حسن رفت

*بحق قاسم ابن الحسن و عموی عزیزش ابی عبدالله الهی العفو...*