توسل ومناجات با خدا ویژه ماه مبارک رمضان اجرا شده شبِ هفتم رمضان ۱۴۰۱به نفسِ حاج‌مهدی رسولی

بخوان که اشک بریزم کمی به حال خودم
دل شکستۀ من، ای شکسته بال خودم

بخوان به لهجۀ اشک و بخوان به لحن سکوت
چقدر خسته‌ام از لحن قیل و قال خودم

اگر رسید صدایت به شور عشق بگو
مرا رها نکند لحظه‌ای به حال خودم

قرار بود من و تو به آسمان برسیم
مرا ببخش که اینگونه خود وبال خودم

شبی به لطف علی می‌رسم به صحن نجف
تمام عمر، خوشم با همین خیال خودم

علی امام من است و منم غلام علی
هزار جان گرامی فدای نام علی

«علی علی علی...»

قسم به لحظه ناب فَمَن یَمُتْ یَرَنی
که ایستاده بمیرم به احترام علی

خمار انگور ضریح مولایم
علی علی علی علی...‌

*مولا فرمودن:من مسؤل ادب کردن مومنینم. ان شا ءالله با محبت علی ادب بشیم..

اومد محضر مولا گفت: آقاجان هم خودم
نوکرتم هم زن وبچه هام نوکرتن..اما این بچه‌کوچیکه مدتی رفته شام برگشته یه حرفایی می زنه. من نگران جوونمم..به نظرم تحت تأثیر اهل شام قرارگرفته..
میگن مولا نگفت حالا بگو پسرت بیاد بشینم با هاش حرف بزنیم بحث کنیم من حقم رو بر او عرضه کنم. مولا فرمود جوونت کدومه؟ گفت: آقاجان بین اون جوونا ایستاده ..میگن‌ مولا نگاهی بهش کرد نگاه رو برگردوند..دیدن جونه بدو بدو داره میاد. خودش رو انداخت رو قدمهای مولا..آقا غلط کردم ..*

تو که یک گوشهٔ چشمت غم عالم ببرد
مپسند اینکه تو باشی و مرا غم ببرد