مدح ویژهٔ ولادت کریم اهل بیت امام‌حسن مجتبی علیه السلام اجرا شده۱۴۰۲ به نفسِ حاج‌ میثم مطیعی

این خانواده آینه های خدائی اند
در انتهای جاده ی بي انتهائي اند
خیل ملک مقابلشان سجده می کنند
اینها خدا نی اند ولیکن خدائی اند
هر کس که می رسد سر اطعام می برند
فرقی نمی کند که فقیران کجائی اند
یک السلام و یک و علیک السلام ِسبز
اینها همان مقدمه ی آشنائی اند

سوگند ميخوريم كه پروانه زاده ايم
همسايه ي قديمي اين خانواده ايم

تو آسمان جودي ما يا كريم تو
پرواز ميكند دل ما تا حريم تو
احساس ميكنم به تو نزديك ميشوم
وقتي كه مي وزد سر راهم نسيم تو
وقت كرامت است كه از راه آمده است
آن آشناي كوچه نشينِ قديم تو
سوگند ميدهيم خدا را در اين سحر
بر پينه هاي رحمتِ دست كريم تو

ما را هميشه سائل دست شما كند
ما را به زير پاي شما خاك پا كند

اي در هواي پاك نگاهت سلام ها
نامت نداشت سابقه اي بين نامها
اي سبزي بهار خدا سير ميشوند
از عطر سفره هاي حضورت مشام ها
سائل شدن كنار نگاه تو واجب است
در كوچه ات كسي به كسي جا نميدهد
مكثي نما به شوق چنين ازدحام ها
سائل شدن كنار نگاه تو واجب است
وقتي گدا به چشم تو دارد مقام ها

تو سفره دار شهر خدا ما گداي تو
مثل كبوتريم و اسير هواي تو

آنكس كه پيشِ پاي شما خم نميشود
در خانه ي فرشته هم آدم نميشود
آقاي من بدون توسل به نام تو
حالي براي توبه فراهم نميشود
دست مرا بگير و به سمت خدا ببر
چيزي كه از بزرگيتان كم نميشود
آرامش تو باعث طوفان كربلاست
بي صلح تو قيام مُحَرَّم نمي شود

تا كربلا رسيد صداي سكوت تو
اين قيل و قال ها به فداي سكوت تو

اي از هزار حاتم طائي كريم تر
لطف تو از تمام كريمان قديم تر
تو ابتداي نسل طهوراي كوثري
هركس حسودتر به تو باشد عقيم تر
در اين مسير رو به خدايي نديده ايم
از رد پاي گيوه ي تو مستقيم تر
در كربلا به آينه ات سنگ ميزنند
هركس شبيه تر به تو جرمش عظيم تر

آقا تو در كلام خلاصه نميشوی
در حضرت و امام خلاصه نميشوی